H:Akşam Derya ve ben bizim evde kalacağız bir mahsuru olmaz değil mi Murat? M: Tamam…
Z: Saçmalamayı kes! Hiçbir şey bildiğin yok! H: Evet hiçbir şey bildiğim yokmuş! Beni kandırıp Kaan’ın yatağına girmen gibi… Z: (Son sözleri taşmaya yer arayan Zeynep’i iyice deli etmişti ve hastanede ki herkes onları izlerken okkalı bir tokat indirdi) Senden nefret ediyorum! … (Der ve ağlayarak gider) E: İçmesek mi kız? Z: Bence de içmeyin artık körkütük sarhoş oldu bu!
Hem: Hayır ama son 15 dakikadır sizi soruyor… Her dakika saat kaç diye buraya geliyor! Ah… Olamaz ve şimdi şu karşıdan gelen yine o… İzninizle ben gidiyorum! Z-Zey: L: Hemşire Hanım… Gelmiş neden çağrı atmıyorsunuz? Hem: Ben şey… İzninizle… (Hemşire kaçarcasına gider)
Hastanedeki Aşkları, Dramları ve Sürprizleriyle DOKTORLAR Birazdan Sizlerle...
Zeynep artık diğerlerinin şaşırma anından sonra ki tebrik etme anlarıyla ilgili hiçbir şey söylemiyor, hiçbir tepki vermiyordur… Ela yanında onu sarsarak bir şeyler söyler ve o zaman biraz olsun kendine gelir…
E: Zeynep… Zeynep! Z: Tamam iyiyim… (Herkes bir taraftan Hasan ve Derya’yı tebrik ederken, bir taraftan da Zeynep’i izliyordur… Zeynep Hasan’ların yanına gider, yüzüne bir gülümseme kazandırarak) Tebrik ederim (Der ve anında çıkar, Zenan’ da arkasından…) E: Zenan gitme! Z: Ama Ela… E: Yalnız kalmaya ihtiyacı var… S: Evet hayatım gel hadi (Herkes dağılır ekipten birkaç kişiyle Hasan ve Derya kalır, Murat Zeynep’in arkasından gitmiştir) A: Nasıl oldu bu? H: Öyle bir anda… (Derya’ya bakar) Sonunda ‘Gerçek Doğruyu’ buldum… J: Benim Haldun Bey’le girmem gereken bir ameliyat var izninizle, tekrar tebrik ederim… D: Teşekkür ederiz F: Sende doktorsun öyle mi? D: Psikiyatri Uzmanı E: (Zenan’ ın kulağına) Belli zaten delilerin içinde Z: Aynen… L: Ee nasıl oldu Derya bu anlatsanıza… (Ela Levent’e çimdik atar) Yani özel değilse E: Hayatım karışma sen! S: Hadi Fikret F: Geliyorum L: Ameliyatın mı var? S: Evet F: Tebrik ederiz… H: Sağ olun A: Ee Zeynep’ten sonra bir anda zor olmadı mı? (Zenan ve Ela ne söyleyeceğini beklercesine Hasan’a bakarlar…) H: Çok kolay oldu! E-Z: ! ! !
***
M: Tamam ama bak şu zamana kadar bir şey söylemedim, ama kızacağım! Z: (Zeynep ağlamaktan konuşamıyor, arada sözü hıçkırıklarıyla kesiliyordur) Ev… leniyor… muş… İnana… Biliyor… Musun? M: Tamam… Şşş… Ben konuşacağım onunla derdi neymiş anlayalım… Z: Hayır istemem artık! Kız zaten çok güzel… M: Kıvırcığım sen ondan bin kat daha güzelsin! Hadi ağlamayı kesiyorsun ve ne kadar güçlü olduğunu göstermek için oraya gidiyorsun! Z: Ama- M: İtiraz istemiyorum! Yüzünü yıka gel, dinlenme odasının kapısındayım Z: Peki…
***
A: Ee… Kaynadı, sizin balayı nasıldı? E: Sen mi, ben mi? L: Bu zevki sana bırakıyorum! E: Biz 1 hafta boyunca sadece Seferihisar’da değildik Z: Gerçekten mi? Neredeydiniz o zaman? E: İlk 2 gece Seferihisar’daydık… Sonra ki 2 gece Kuşadası L: Aslında son 3 günde Fethiye’yle Bodrum’a da gidecektik ama vazgeçip kalan günleri Marmaris’in değişik yerlerinde geçirdik… H: Oh… Tam keyif… E: Ee hadi bizi boş verin siz nasıl tanıştınız da 1 hafta içinde evlenme kararı alıverdiniz… H: Elacım saçmalama tabi ki de 1 haftalık değil… Aslında biz çocukluktan beri arkadaşız… E: Ee insan bu kadar saçmalayınca, diğerlerini de öyle sanabiliyor… D: Hı? Z: Efendim… D: Anlamadım! Z: Hı değil efendim diyorum (Arslan öksürük sesiyle bıyık altından Zenan’ a bakıp güler…) H: Neyse işte (Elini tutar) Aslında birbirimizi sevdiğimizi anladık ve evleniyoruz! (Son cümlede içeriye Zeynep ve Murat girer) M: Biz geldik, hastamız vardı da… A: Kontrolleri yaptın mı Zeynep!(Üstüne basarak söylemiştir Zeynep’i) Zey: Evet Arslan Bey… Hoş geldiniz Elacım böyle oldu kusura bakma (Sarılır, öper) Sizde Levent Bey… L: Ne kusuru Zeynep… Gel otur! E: Nasılsın bakalım Zey: İyiyim siz… L: Bizde H: Sahi o topluluk neydi herkes buradaydı… Z: İnsanlar bazen çok büyük yanlış anlamalar yaparlar Hasancığım… Ve diğerleri de bu yanlışları düzeltmek için sabredip, her şeyi anlatırlar… Ama o yanlış anlayanlar yine ve yine salaklıklarını gösterip diğerini haklı çıkarırlar… M: Ne yaparsın Zenan… Doğanın kanunu! H: (Hasan anlamamış biçimde Zenan ve Murat’a bakar… Sonra iğneleyici gözlerini Zeynep’e dikerek) Akşam Derya ve ben bizim evde kalacağız bir mahsuru olmaz değil mi Murat? M: Var Hasan… Çünkü boş odamız yok! H: Nasıl yok? 4 oda diye biliyordum ben… M: Tamam işte sen, ben Zeynep kalan oda da bu akşam kızlar toplanacağı için Zenan ve Ela kalacak L: Ela? E: (Bende bilmiyorum ama sus gibisinden bakar) Ha… Evet, bizim toplantımız var! Z: O yüzden odalar dolu… H: Tamam her ay düzenliyorsunuz ama bugünü mü buldunuz? Başka bir gün yaparsınız! E: Olmaz! Olamaz! H: Niye? E: Niye? (Zenan’ a bakar) Z: Niye var mı canım! Aaa hamile ve evli bir kadınım… Ela da evli… Yani düzenli bir yaşantımız var! E: Yani L: Evet bugün olsun yarın ben karımla olacağım D: Tamam sevgilim ben otelde kalırım H: Olur mu öyle şey? Bende seninle gelirim… Ne yapalım, arkadaşlarımızın evi dolu Zey: (Ayağa kalkarak) Boşaltırken düşünecekti bazıları… Size iyi günler ben eve gidiyorum… E: Bizde geliriz hayatım… Z: Evet… Zey: Tamam (Gider) H: Ben geliyorum… (Zeynep’in arkasından gider) D: Kaç senedir evlisiniz? Z: Suat ve ben 2,5 yıl oluyor D: Ne güzel… Sizin? L: (Ela tam söyleyecekken) Bizimde öyle A: İşte bizimde 8–9 ay… D: Zenan’ dı sanırım, bebeğiniz olacakmış hayırlı olsun… Z: Teşekkürler bir de oğlum var zaten D: Ne güzel… Siz düşünmüyor musunuz? Yani arkadaşınızın 2. bebeği olacak E: Sizi- A: Her zaman bu kadar karışır mısınız? D: Affedersiniz, neye? A: İnsanların özel hayatına D: Ben… Şey… Özür dilerim. Yani L: Tamam önemli değil. Şu an için düşünmüyoruz. Henüz balayı hayatı yaşıyoruz… Geziyoruz, tozuyoruz… Hatta sonuncusundan saatler önce geldik… D: Anladım… (Bozulmuştu, ama belli etmedi)
--
H: Dur dedim sana (Kolundan çekerek) Z: Ne var ne? H: Ne o, şimdi de yanına arkadaşlarımızı çekerek haklı konumuna mı getiriyorsun kendini? Z: Saçmalamayı kes! Hiçbir şey bildiğin yok! H: Evet hiçbir şey bildiğim yokmuş! Beni kandırıp Kaan’ın yatağına girmen gibi… Z: (Son sözleri taşmaya yer arayan Zeynep’i iyice deli etmişti ve hastanede ki herkes onları izlerken okkalı bir tokat indirir) Senden nefret ediyorum! … (Der ve ağlayarak gider)
--
(Yanağını tutarak içeriye girer) H: Hadi Derya D: İyi misin? H: (Bağırarak) Hadi dedim D: Tamam geliyorum (Çıkarlar) E: Hasan bunu nasıl yapar ya? Z: Kıza ne dedi Allah bilir… Yoksa Zeynep Hasan’a kıyıp da hayatta tokat atmaz! A: Neyse sohbetinize doyum olmaz ama ben kaçar Z: Arslan Bey Suat ameliyatta sizde gireceksiniz yani buradasınız haber verir misiniz? A: Tamam(Çıkar) L: Ben ne olacağım E: Sende tekneye git L: Tamam iyi fikir özledim… E: Bazen kıskanıyorum ha! M: Allah’ım millet kadından kıskanır Ela, tekneden! L: Diyorum ben boş ver deli bu deli! E: Levent istersen sen yarında teknede kal… L: Yok sevgilim ben almayayım Z: Hadi Ela tatlı da alırız E: Evet Murat sen? M: Ben Rüya’ylayım… L: Ne iş? M: Yok Levent Bey E-Z: Hı tabi… E: Neyse (Eğilir yanağından öper) Görüşürüz… L: Tamam. İyi eğlenceler!
Zey: Buyurun kızlar (Elinde kocaman bir tepsi -içki şişesi, çerezler ve bazı mezelerin bulunduğu- getirir) Z: Getir! E: Şarkı açıyorum ne var? Zey: Depresyondayım! E: Süpermiş ya (Der, tabaktan aldığı cipsi ağzına atarken) Z: Aç hadi
Fonda Göksel- Depresyondayım
Bugün evden çıkmadım, Telefona bakmadım, Çok yedim, çok ağladım, Arandım bir sigara daha. Saçlarımı taradım, Dudağımı boyadım, Giydim giydim çıkardım; Beğenmedim, güzel olmadım.
Depresyondayım, Unutuldum, Aldatıldım. Sevgilimden ayrıldım, Çok yalnızım…
Kimseye kızamadım, Kimseye küsemedim. Sonunda kendime küstüm, Sonunda hayata. Düşündüm banka soymayı, Uluorta soyunmayı, Hayatımdaki herkesi vurmayı
Affedin, Depresyondayım. Depresyondayım, Unutuldum, Aldatıldım. Sevgilimden ayrıldım, Çok yalnızım…
Z: Bana meyve suyu getirir misin? Zey: Ben getireyim E: Tamam…
--
L: Gel Suat S: Nasılsın? L: İyi sen? S: İyi… L: Utku Fatma Teyze’de mi? S: Evet
Saatler Sonra
E: İçmesek mi kız? Z: Bence de içmeyin artık körkütük sarhoş oldu bu! Zey: Bence devam! E: Tamam be seni mi kıracağım (Der ve Zeynep’in koluna vurup kahkaha atmaya başlar) Zey:
Neyleyim doğan günü neyleyim sensiz günü Geceler çoğalırken aydınlık kar getirmez ki Sevda bahçesinde kurutulmuş bir gül idim Beni sakla bir ömür sev diye diye ölendim…
Vazgeç gönül vazgeç sesini duyan yok Bir yağmurun içinde ateş böceği misali Bir yanıp bir söndün…
Vazgeç gönül vazgeç seni anlayan yok Bir yağmurun içinde ateş böceği misali Bir yanıp bir söndün… (Zeynep Dizdar-Vazgeç Gönül) (Zeynep birden hıçkırıklarına engel olamayarak ağlamaya başlar… Şarkıyı söyleyene kadar onu şaşkınlıkla dinleyen Ela ve Zenan hemen gidip ona sarılırlar…)
Z: Zeynep! E: Zeynep… Kendine gel! Zey: … (Sadece ağlıyordur, nefessiz kalmak istercesine, bağırarak, hıçkırarak ağlıyordur) Z: Zeynep (Der ve tokat atar, Zeynep bir an ağlamayı kesip Zenan’ ın yüzüne bakar uzunca) Zey: Ben… Bir şey yapmadım! E: Biliyorum canım, biliyoruz… (Zeynep’e daha sıkı sarılırlar…) Zey: Gitmeyin sizde… Bırakmayın! Z: Hiçbir zaman… Hiçbir zaman bu 3’lü ayrılmayacak… ! E: Evet (Zeynep’in başını göğsüne koyup saçını okşayarak) Hadi uyu bakalım… (Zeynep gözlerini yumar…)
***
(Hasan oda da yatağa uzanmış, ellerini başının altına koymuş sabit bir noktaya bakıyordur… Derya duştan çıkar) D: Çıktım ben… H: Peki D: Eşyalarımı alayım giyinip geliyorum… H: (Hasan doğrulur ve Derya’nın yanına gidip ellerini tutar) Artık karım olacaksın… Benden utanma! D: Hasan (Sağ elini Hasan’ın göğsüne koyup biraz ondan uzaklaşmasını sağlayarak) Bunu neden yaptığını biliyorum… Ama yapma! Çünkü sonunda sadece bir kişiye zarar vermeyeceksin… Bana da, ona da ve en önemlisi kendine de acı çektireceksin! H: Hayır… Ben ne yaptığımı çok iyi biliyorum… (Bir anda, Derya’nın kafasını ellerinin arasına alarak onu dudaklarından öpmeye başlar… Derya istemsizce ona karşılık veriyordur, Hasan bornozunun ipini çözmek için elini götürdüğünde oda elini Hasan’ınkinin üzerine koyar ve onu engeller… Gözlerini açıp biraz daha uzaklaşarak) D: Ama ben bilmiyorum… Bu şimdilik doğru değil, bir daha hazır değilim… En azından düşün Hasan… Çünkü bugün gördüm, gözlerinizi! Birbirinize nasıl baktığınızı… O kız seni hala seviyor! Ve biliyorum ki sende onu… (Hasan inkâr etmek için ağzını açar ama Derya dudaklarını onunkilerle buluşturarak susturur) Evet biliyorum çünkü ancak âşıklar böyle bakar… Her ne kadar görmesen de benim sana baktığım gibi… İşte bu yüzden şimdi değil… İzninle üstümü değiştirip uyumak istiyorum… (Kıyafetlerini alıp banyoya girer, kapıyı kapar, ardına yaslanır ve ağlamaya başlar… Hasan onun hıçkırıklarını duydukça daha kötü olur ve oda ağlamaya başlar, kapının diğer tarafında…)
Ertesi Sabah
Z: Ela… E: … Z: Ela! E: Hı? Efendim Z: Hadi kalk canım kahvaltı hazırladım E: Tamam geliyorum… Z: Zeynep’i de kaldır(Der odanın kapısından çıkıyorken…) E: Tamam(Kalkar tuvalete gider, yüzünü yıkadıktan sonra Zeynep’in odasına gider)
--
Z: Murat günaydın M: Günaydın Z: Ne zaman geldin sen? M: Gece… Çok geçti uyandırmadım. Zenan? Z: Efendim M: Salon… Yani Z: Bütün gece içti. Sonra da ağladı bir nevi kriz geçirdi diyebilirim… M: Ne oluyor bunlara ya? Bugün Hasan’la konuşacağım… Z: Peki
--
E: Hadi ama nazlı güzel kalkın bakalım Z: Ben gelmiyorum bugün E: Olmaz öyle şey hemen kalkıyorsunuz küçük hanım… Z: Of tamam ama şimdi git… E: Neden Z: Git dedim Ela hadi… E: Aman iyi gittim…
--
E: Günaydın…(Der masaya otururken) M: Günaydın Z: Günaydın M: Kıvırcık nerede? E: Yukarda geliyormuş (Murat “Geliyorum” der ve çıkar… Ela’da “Ne iş bu ne zaman geldi gibi” bakar) Z: Gece gelmiş Murat’ta E: Hı…
--
(Zeynep ayak seslerini duyunca hemen gözyaşlarını siler ve yataktan çıkar dolabı açıp kıyafet seçiyormuş gibi yapar… Murat kapıyı tıklatıp açtıktan sonra kafasını uzatıp) M: Müsait misin? Z: Gel… (Yatağın üstüne oturur) M: İyi değilsin sen! Z: (Tekrar ağlamaya başlar, başını Murat’ın göğsüne koyar) Hem de hiç… M: Tamam… Ağlama! Z: Beni hiç sevmemiş mi yani… Nasıl hemen başkasının kollarına gider M: O seni seviyor! Eminim… Z: Ne dedi dün bana biliyor musun? M: Ne? Z: “Evet hiçbir şey bildiğim yokmuş! Beni kandırıp Kaan’ın yatağına girmen gibi…” M: Sinir- Z: Artık bir önemi yok… O önemsemezse ben önemsemem! (Dolaptan yeşil bir badi ve bir kot alarak çıkar) M: Ama ben sizi önemsiyorum! (Telefonunu çıkarıp, Hasan’ı arar) H: Efendim… M: Nerdesin? H: … Oteldeyiz ne oldu? M: Ben izin alırım Fikret Hoca’dan bizim parka gel H: Niye? M: Gel dedim sana hadi görüşürüz… H: Peki…(Telefonu kapar)
--
M: Benim işim var kızlar… Z: Tamam! M: Fikret Hoca’yı aradım ben haberi var hadi görüşürüz E: Görüşürüz Zey: Hadi kızlar biz de çıkalım Z: Hadi E: İyisin değil mi? Zey: İyiyim Ela… (Telefon çalar) L: Aşkım E: Günaydın L: Valla kızları buldun unuttun beni… E: Seni unutur muyum hayatım (Biraz sessiz) Biliyorsun Zeynep! L: Biliyorum sevgilim… Şaka yaptım! Neyse hemen hastaneye gel özledim seni… E: Bende seni özledim… Geliyoruz yoldayız 15 dakikaya varırız L: Bekliyorum E: Seni seviyorum L: Seni seviyorum… (Kapatırlar)
***
(Hasan uyuyan Derya’nın başına not bırakıp gider) “Gece için özür dilerim… Bir işim var, çıktım. Öğle yemeğinde hastaneye gel!”
--
H: Seni dinliyorum M: Konuyu tahmin etmişsindir… H: ? M: Sen ve Zeynep H: Ben o konuda konuşmak istemiyorum… M: Hasan dinle…
***
Hem: Hah Ela Hanım şükürler olsun geldiniz… E: Ne oldu? Durun sakin olun Z-Zey: ? Hem: Levent Bey… E: Levent Bey mi? Bir şey mi oldu Levent’e?
***
H: Ben bu zırvaları din-le-me-ye-ce-ğim! M: Hasan! H: İstemiyorum anlıyor musun? Artık onunla ilgili hiçbir şey duymak istemiyorum! M: Sonunda çok pişman olacaksın ama… H: Umurumda değil… (Kalkar gider)
***
Hem: Hayır ama son 15 dakikadır sizi soruyor… Her dakika saat kaç diye buraya geliyor! Ah… Olamaz ve şimdi şu karşıdan gelen yine o… İzninizle ben gidiyorum! Z-Zey: L: Hemşire Hanım… Gelmiş neden çağrı atmıyorsunuz? Hem: Ben şey… İzninizle… (Hemşire kaçarcasına gider) Z: Bizde gidelim Fikret Hoca kızmasın… Zey: Evet L: Ha Zenan Ela bugün benimle… Zaten nöbet yazmışlar ikimize de Fikret’e söylersin… Z: Peki!(Giderler) E: Delisin sen! L: Âşık!(El ele Levent’in Odasına giderler) E: Allah’ım… Kıyafetlerimi bile buraya mı aldırdın… L: Evet sen giyin ben kahve alıp geliyorum… E: Peki (Ela giyinir koltuğa oturmuş Levent’i bekliyordur… Az sonra Levent kapıdan girer. Ela’da ayağa kalkıp kahvesini alır… Levent’te ellerini Ela’nın beline dolayıp kokusunu içine çeker) L: Bir günümün bile ayrı geçmesini istemiyorum artık… E: Çok özledim sevgilim… (Levent’in ensesinden öper…) L: Hiç ayrılmayalım… E: Hiç…
88.Bölüm Sonu
ela-naz
Yaş : 33
Kayıt tarihi : 22/09/10
Mesaj Sayısı : 8
Nereden : gidenin bıraktığı yerden...
Konuya puan ver
Konu: Geri: peLin'in Senaryosu Paz Eyl. 26, 2010 3:36 am
Eee bu kadarmıydı yanı?çoookk güzeldii:) ben yenı uye oldum ve yenı okudum senaryoyu bı solukta hemde..
Anasayfa 
Konu: Geri: peLin'in Senaryosu 
Cuma Tem. 03, 2009 8:43 pm
