L: Ben neden son yarım saattir bunu duyuyorum acaba!
E: Tamam geldim (Masayı görünce) Ne güzel olmuş burası
L: Yanında sönük kalıyorlar
E: Hı ne demezsin! Saçım birbirine karışmış, tarak soksan girecek yeri yok! Geceden kalma bir makyaj suratımın en ücra köşesine dahi bulaşmış, sabahlığım üstümde ve sen bana hala bu güzel masanın yanımda sönük kaldığını mı söylüyorsun?
L: Aynen öyle… E… Bu güzel masayı sana vadeden kocacığına, bir sabah öpücüğü yok mu?
E: Kahvaltıdan sonra belki… Gece senin yüzünden karakolluk oluyorduk!
L: Ama aşkım nerden bileyim ben, arabanın anahtarını vermek için adamın pencereyi çaldığını hem öyle yumruklar gibi vurunca
E: Canım benim… Ben uyanmayınca oda bir şey oldu sanmış
L: Elacım adamın alnında mı yazıyor korktum ne yapayım? Hem alnında yazıyor bile olsa ben adamı arkadan gördüm
E: Hı… (Der alaycı bir biçimde…) Neyse ben doydum… Ilık bir duş sonra (Beyaz lilyumu koklar) Kuşadası tekne turu…
L: Tamam bende eşyalarımızı yerleştireyim
E: Tamam (Gamzesinden öper duşa girer)
***
Z: Nasılsın?
S: Yorgun sen?
Z: Eh işte…
S: Akşam yemeğe çıkalım mı?
Z: Utku?
S: Ona Fatma Teyzeciği bakar
Z: Hala yediremedin değil mi? Ben dedim Fatma Teyzeyi seçecek diye
S: Ben öndeydim ama…
Z: Olsun!
S: Neyse gider miyiz sen onu söyle
Z: Tamam bakarız (Tam döner gitmek için, Suat kolundan tutup dudağına bir öpücük kondurur)
S: Bakma ‘Evet’ de!
Z: Peki tamam…
S: (Bir daha öper) Görüşürüz
Z: Ya biri görecek
S: Yangın çıkışında mı?
Z: Suat(Gider)!
***
Z: Kaan! Yine ne işin var hastanede
K: Seni görmeye geldim
Z: Orada ne işin var?
K: Hemen kovuyorsun beni. Bende hasta olarak gelirsem, beni kovamayacağını düşündüğümden hastaneye yattım
Zey: Bazen sana inanamıyorum
K: Ama inan aşkım biz asla ayrılamaz olan ve birbirini çok seven bir çiftiz (Murat bu konuşmanın üzerine –Kaan’ın sadece son sözlerini duyarak- Zeynep’in yanına gelir ve bağırmaya başlar)
M: Nasıl biri oldun sen, nasıl? Bunca zaman bizi nasıl kandırabildin?
Z: Ben kimseyi kandırmadım! Asıl siz bana bunu nasıl yapabiliyorsunuz?
M: Bir de üste çıkıp, ayıbını örtmeye çalışma! Masken düştü kıvırcık… Artık gerçek yüzünü biliyoruz! Zengin züppelerle dolanmaya devam et! (Tam gidecekken Kaan kolundan çeker hasta yatağından kalkıp)
K: Sen kime zengin züppe diyorsun be kendine gel!
M: Gelmezsem ne yapacaksın?
K: İşte bunu (Tam vuracakken Zeynep durdurur)
Z: Yapma! (Devamını getiremeden konuşması Murat’ın telefon sesiyle bölünür)
M: Kardeşim nasılsın?
…
M: Bende iyiyim… Mutlu olmana sevindim de ne oldu bakalım (Zeynep’in gözüne bakarak söylüyordur)
…
M: Aa… İsmi ne?
…
M: Derya ha! Çok güzel bir ismi var nasıl biri? (Odadan yavaşça çıkar)
…
M: Sana en iyisi layık oğlum! Bu gelin kızımız iyiyse neden olmasın!
…
M: Hasan biliyorum zor ama artık unut onu! Hem o kız seni seviyormuş bak bence onunla başlayabilirsin!
…
M: Bana bir şey yapmadı ama sana yaptıkları yeter! Hem…
…
M: Bunu söylemem ne kadar doğru bilmiyorum ama Kaan’la o…
…
M: Maalesef ağabeycim… Her gün burada! Hastane dinlemiyor ne zaman görsem aşkını haykırıyor!
…
M: Hayır canım ben bir şey yapmadım. Aramasaydın yapardım da!
…
M: Evet ilk açtığımda onlar vardı yanımda ama şimdi çıktım
…
M: Peki… Sevindim ağabeycim size! Yeni yengemize selamlar!
…
M: Tamam ona da söylerim (Kapatır, döner ve ağlayan Zeynep’i görür kapıda!) Bir de yalandan üzülüyormuş gibi yapma birçok saf insanı da gözyaşlarınla kandırmaya çalışıyorsun ama başaramadın ve başaramayacaksın (Omzuna çarparak gider)
Z: (Kendi duyarak sadece) Ben hiçbir şey yapmadım!
L: Burada kalalım bir şeyler atıştırıp hemen dönelim gün batımını seninle, kokunla gün kendini geceye bırakırken izlemek istiyorum
E: Tamam…
***
D: Seni çok iyi anlıyorum Hasan…
H: Nasıl anlarsın Derya! Nikâh gününü hayal ederken her şeyin yalan olduğunu gördün mü sen?
D: Evet… Ben küçüklüğümden beri seni seviyorum! Her gün bunun hayaliyle yaşadım zaten… Sonra evlendin. Boşandığını öğrendiğimde nasıl sevindim anlatamam ama üstüne hemen nişanlanınca üstelik gözlerinde ki o aşkı görünce işte o zaman yalan oldu her şey!
H: Sen bunca sene… Yani…
D: Hiç mi vazgeçmedim değil mi?
H: Hı hı (Nefesini birden verir)
D: Hiç… Ben seni sevmekten hiçbir zaman vazgeçmedim (Elini Hasan’ın yüzüne koyarak)
H: Gel buraya deli kız (Kolunun altına alır Derya’yı saçlarıyla oynamaya başlar… Gün batımını izlemeye koyulurlar)
D: Seni seviyorum
H: Ben…
D: Şş… (Hasan’ın dudaklarını elleriyle kapar, birden dudağına küçük bir buse kondurur) Bir şey söylemene gerek yok!
H: (:
***
(Zenan Dinlenme Odasına girer… Pencerenin önüne oturmuş ağlayan Zeynep’i görünce şaşırır ve yanına gider)
Z: Zeynep?
Zey: …
Z: İyi değilsin sen
Zey: Bitti…
Z: Ne bitti?
Zey: Hasan’la… Artık her şey bitti…
Z: Ya doğru dürüst anlat şimdi… En baştan! Neler oluyor, son iki gündür Allah’ın cezası şu yerde benim bilmediğim neler dönüyor?
(Zeynep her şeyi anlatır)
Zey: Ve bugün… Murat’ı arayan kişi Hasan’mış… Derya adında bir sevgilisi varmış! Beni unutmuş… Her şeyi silmiş!
Z: Sen hatayı en başta teselliyi Kaan’ın kollarında aramakla yapmışsın!
Zey: Zenan çok kötüydüm diyorum…
Z: Neyi değiştirir
Zey: Birçok şeyi… O gün Hasan bizi sarılırken görmüş çünkü…
Z: Bilmiyorum… Ne diyeceğimi gerçekten, bilmiyorum!
Zey: Söyle
Z: ?
Zey: İçinden geçenleri, aslında her şeyi benim mahvettiğimi, onu aslında benim kaybettiğimi ve bunları hak ettiğimi
Z: Zey-
S: Aşkım çıkmıyor muyuz?
Z: Şey… (Zeynep’e bakar, Zeynep git der gibi kaşını kaldırır) Giyinip geliyorum
E: Teşekkür ederim (Levent’in uzattığı bardağı alır) Ne güzel değil mi? Keşke hep burada yaşasak
L: Ben hep diyorum… Şöyle yerleşeceksin güneye… Şirin bir hastane, güzel minik bir ev! Şehir gürültüsünden uzak (Ela’yı kolunun altından göğsüne alarak) sevdiğin kadın yanında, (Kadehle denizi gösterip) denize karşı bir hayat…
E: Ne kadar doluyuz Levent Bey
L: Öyle değil mi ama? Valla emekli olunca gelelim buralara…
E: Evet canım çok güzel… Valla seni bilmem ama benim emekliliğe çok var ama tabi sen yaşlandın artık emeklilik düşünüyorsun, plan kuruyorsun ama ben…
L: Ela…
E: Tamam sustum sevgilim…
L: İsabet olur
E: Levent!
L: Aşkım ama…
***
H: Hiç başka biri olmadı mı hayatında?
D: Hiç…
H: Derya-
H.Hanım: Hadi Hasan yemek hazır (Seslenir)
H: Hadi sende gel
D: Doğru olur mu?
H: Evet hadi… (Kalkar, elini uzatır, kalkması için)
D: Teşekkür ederim
H: Ne demek…
***
S: Baya oldu değil mi?
Z: Evet valla çocuk sesi ve hastane koşturmacısı olmadan ne kadar sakin
S: Sessizlik güzel!
Z: Bence de
S: Özlemişim karımla baş başa yemek yemeyi…
Z: Bende sevgilim
S: Küçük bebeğimiz de aramıza katılınca biraz zor çıkarız
Z: Evet öyle olacak biraz ama olsun onlara değer
S: Evet… Zenan adını ne koyacağız?
Z: Bilmem düşünmedim ama bu sefer ben koymak istiyorum
S: Evet biz koyalım ‘Utku’da Mine ve Azze Nine koydu
Z: Hatırlamam mı? Birisi der ‘Kuver’ biri der ‘Umut’ sonunda ‘Utku’da anlaştılar da
S: Ne garip isimler söylemişlerdi
Z: Evet ama bu sefer de oğlum olursa, ‘Okan’ koymak istiyorum…
S: Neden?
Z: Bilmem… Kızım olursa ‘Defne’ … Biliyorsun Defne çayı çok içiyorum!
S: Çok güzeller… ‘Defne’ ya da ‘Okan’. Hele Okan, ba-yıl-dım!
Z: Suat
S: Ama yalan mı? Şöyle babası gibi bir tane daha erkek bebeğimiz olsa uzun, ince, yakışıklı, iyi kalpli… Daha sayayım mı?
Z: Tamam yeter…
***
H.Hanım: Hasan oğlum bir gelir misin?
H: Efendim anne
H.Hanım: Oğlum, bu Derya’yla ne kaynatıyorsunuz öyle? Unutma sen nişanlısın. Laf ettirme bize!
H: Ne demek bu? Biliyoruz herhalde, hem Derya benim arkadaşım nasıl böyle düşünebilirsin. Çok ayıp anne! Kendimi geçtim, Derya’dan utan!
H.Hanım: Ben bilmem… (Hasan gider)
***
L: Elacım…
E: Hı… (Yavaşça gözlerini araladı ve gördüğü manzaraya çok şaşırdı) Biz burada mı uyumuşuz?
L: Evet sevgilim… Ne kadar güzel değil mi?
E: Gün Doğumu…
L: Benim “Gün Doğum’um” da sensin… Hayatımın öyle bir anında doğdun ki bir güneş gibi hem ısıttın hem aydınlattın içimi… Gün Doğum’um…
E: Ya dalma korkuyorum açığa geldik istedin diye, korkuyorum dalma!
L: Aşkım korkacak ne var? Bak şimdi… (Levent dalar)
E: Bak ya! Levent… (Bir süre geçer…) Levent bak korkmaya başladım çık! Levent, sevgilim çık neredeysen! (Ela suyun içine bakıyor, ama hiçbir şey göremiyordur) Aşkım çık hadi oyun oynama benimle!
(Bir süre daha Levent çıkamayınca, Ela iyice korkmuştur)
Levent!
Levent çık!
Çık diyorum sana!
(Ela ayağına birden bir şeyin çarptığını hisseder) Ay! Ne var orada? Levent…
(Ela’yı birden suya çeker…)Ah! A…! Ne oluyor be?! Salak! Geri zekâlı! Aptal! Hödük!
Nasıl korktum…
L: He he…
E: Bir de gülüyorsun… Bugün o odaya zor girersin sen(Deyip, karaya yüzmeye başlar)
L: Ama hayatım. Şaka, sadece bir şaka!
E: Bir de şaka diyor! Bir de şaka diyor… Millet deliye, ben akıllıya hasret!
L: Ela…
***
M: Günaydın
R: Günaydın
M: Ne işin var burada?
R: Ağabeyimin, yani Arslan Bey’inizin, odasıyla ilgili bir değişiklik yapılacakmış. Geçenlerde tasarlamamamı istemişti. Bende çizimlerimi getirdim umarım beğenir
M: Mümkün mü?
R: Değil mi?
M: (Rüya’nın elini tutar) Sence bu güzel ellerden çıkan bir şeyin beğenilmemesi mümkün mü?
R: (: Teşekkür ederim (Tam onlar bakışırken yanlarına, Arslan gelir)
A: (Kendini belli ettiren bir öksürük sesiyle) Ne yapıyorsunuz burada bakalım?
M: Ben tam gidiyordum (Arkasını döner o anda, Arslan elini Murat’ın omzuna koyar)
A: Nereye?
M: Fikret Hoca raporları istedi de
R: Ağabey…
A: Yürü sende odama
R: Bana emir verme!
A: Rüya!
M: Arslan Bey!
***
H: Gel Jülide
J: Evet Haldun Bey
H: Geçenlerde gittiğin seminerle ilgili konuşmak için çağırdım seni
J: Evet…
H: Onunla ilgili raporların elime ulaştı
J: Gerçekten mi?
H: Evet
J: Peki sonuç nedir?
H: Çok beğenmişler… Bolca övgün var. Raporlarında senin ne kadar iyi çalıştığından bahsetmişler ve bir daha ki seminerde de orada olmanı istiyorlar
J: Ben çok mutlu oldum…
H: İnan bizde ben sana teşekkür etmek için çağırmıştım
J: Çok sağ olun Haldun Bey. Yani… Sizi şaşırtmayacağıma söz veriyorum
H: Umarım…
***
L: Elacım çocukça davranıyorsun!
E: Ne yani ben mi çocukça davranıyorum? Çocukça davranan sensin. Nasıl korktum biliyor musun?
L: Hadi ama büyütüyorsun aç şu kapıyı!
E: Hayır dur orada
L: Elacım
E: Sus! Deme bana Elacım falan…
L: Ama aşkım
E: Aşkım hiç deme
L: Tamam sevgilim “Aşkım” demem
E: Bak ya…
L: Kapıdan göremiyorum ki! Yoksa bir dakika durmam
E: Geliyorum ama!
L: Gel…
E: Levent
L: Söyle güzelim
E: Sus! Tamam, mı sus! Akşama kadar oradasın…
L: Hı… 1 saat sonra yola çıkacağız…
E: Tamam o zaman çıkarsın işte!
***
M: Afiyet olsun
Z: Sana da
M: Nasıl gidiyor
Z: Hiç… Küçük yaramaz annesini biraz üzüyor ama iyiyiz sen Murat Dayısı
M: İyi. Tabi bugün Arslan Bey bizi yakalamasa daha iyi olurdum ama
Z: Nasıl yani?
M: Yakaladı işte. Konuşuyorduk. Geldi ve yaygarayı bastı
Z: Kötü olmuş
M: Evet… Ee… Senin şu hafıza kaybı geçiren hastaya ne oldu, nasıl?
Z: Sıkı dur
M: Evet…
Z: Alp var demiştim ya… Sarp’ın yani kızın kocasının kardeşi
M: Ee…
Z: O ve kız, kızın kocasını yani Alp’in ağabeyini aldatıyormuş!
M: (İçtiği suyu püskürtür) Oha!
Z: Ya… Sevgililermiş. Bugün Alp geldi anlattı. Hatırlamadığını bildiği için resimler getirmiş. Bana anlattı ve gösterip gösteremeyeceğimi sordu
M: Vay be! Ne cesaret
Z: Çok cesur pozlar vermişler! Yani bir de onları gör sen…
M: Aman kalsın! Ben burnumun ucundaki olaydan bu kadar etkilendim. Bir de başıma gelse… Aman Allah korusun!
A: İyiyim ama yoruldum. Şu şehir otobüslerinde hiç rahat olmuyor!
Z: Eve gidince bir güzel dinlenirsin
A: Hı… Mine Hanım evde olacak
Z: Olsun nineciğim sen dinlenirsin odanda
A: Tamam hadi geç…
***
E: Levent…
L: Efendim canım (Kahvesinden yudumlayarak)
E: Fethiye’ye seninle gitmiştik, Bodrum’a da… Ben diyorum ki,
L: Kalan günlerimizde burada olalım
E: Hı hı… Kızdın mı?
L: (Yan tarafında ayakta duran Ela’yı belinden kavrayarak, kucağına oturtturur) Neden?
E: Bilmem belki gitmek istersin diye
L: Hayır sevgilim hem bende daha önce gelmemiştim Marmaris’e doyasıya gezmek istiyorum…
E: Süper! (Levent’i yanağından öper)
L: Ee… Duşumuzu alalım. Fethedelim şu memleketi
E: Evet önce ben gireyim o zaman
L: Olamaz!
E: Niye?
L: Aşkım kırk saatte çıkmıyorsun
E: Ha sen farklısın sanki saçın yok bir şey yok! Kaç saat bekliyorum…
L: Tamam daha fazla dırdır etmeden gidin Ela Hanım… (Gülümseyip, Ela’yı öper ve gazetesine devam eder…)
***
D: Akşam geleceksin değil mi?
H: Hı hı…
D: Telefonun çalıyor!
H: (Bakar, Zeynep’in aradığı görünce kapar) Hadi denize girelim
D: Neden bakmadın
H: Önemli değil ee hadi
D: Geliyorum…
***
(Mutfaktan ses gelir)
A: Gene gitti bir şey!
M: Bardak düştü
A: He duydum!
M: Utku ne yapıyor?
A: Uyuyor merakta kalma sen işine bak!
M: Hı tamam…
***
Z: Evi arasak mı?
S: Zenan
Z: Ama Suat
S: Onlar başının çaresine bakar
Z: Ne bileyim aklım kalıyor
S: Kalmasın benim güzel karım
Z: Tamam… (Çağrı gelir) Serra!
--
Z: Ne oldu?
S: Sizden bir şey rica edeceğim
Z: Evet…
S: Alp, bana onu bulabilir misiniz?
Z: Yoksa bir şey mi hatırladınız?
S: Zenan Hanım ne kadarını biliyorsunuz bilmiyorum ama aklımda bir yer ismi var… Hava ayaz, kuru… İstanbul tüm güzelliğiyle, kendini bulutların altına gizlemiş güneşle aydınlanıyor! Elimde, elimde…
Z: Evet,
S: Elimde bir yüzük. (Çekmeceyi açar ve yüzük çıkartır) Ama bu değil… İçinde, 17.11.2008 yazıyor ve…
Z: Ve?
S: Ve harfler… A.K&S.E
Z: ?
S: Alp Koç ve Serra Esen…
Z: Bu çok güzel bir haber… Yani, hatırlamanız!
S: Lütfen bulun onu bana
Z: Tabi… (Koşarak çıkar, Murat’a çarpar ve yere düşürür)
M: Nereye uçuş? (Der, alaycı bir biçimde)
Z: Kız hatırladı Murat! Alp’in sevgilisi olduğunu hatırladı!
M-S: Ne?
Z: Sarp Bey! ?
***
F: Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz?
Z: Ama hocam bilmeden
F: Kes! Hasta sırları ulu orta yerde bağırılmaz Zenan Hanım
M: Hocam görmedik ama
F: Özrünüz, kabahatinizden büyük!
Z: Hocam-
F: Hadi hemen işinizin başına! (Çıkar)
M: Öf! Şansa bak!
Z: Eyvah! Alp’e haber vermedim
M: Koş derim! (Zenan tam çıkarken) Ha unutmadan önüne bak herkes benim gibi gülerek karşılamaz
Z: Çok komik!
***
E: Acıktım ben!
L: Ne yiyelim
E: Pizza
L: Tamam gel şuraya girelim… Hem deniz manzaralı…
E: Hı… Aşkım?
L: Söyle canım
E: Sonra tatlı yiyelim mi?
L: Elacım sonra bana dert yanacaksın bak kilo aldım diye… Sürekli bir şey yiyorsun!
E: Aman iyi paran eksilmesin!
L: Ya ne demezsin bir eksilirse, eyvah, ne yaparız biz?
D: Hı tabi (Kaçarken düşer, Hasan yanına yatar… Tam yaklaşır, ortak arkadaşlarından, Yeliz gelir…)
Y: Oha! Burada yapmayın gençler… Lütfen! (Güler)
H: Ne yapıyoruz be? Denizde ki yosunlardan saçına gelmiş, onu alacaktım!
D: Ne? (Sessizce) Ben böyle hayal etmemiştim…
Y: Ne, ne?
D: Yani ne, var bunda?
Y: Tamam hadi bakalım Sedat’la kahve içiyorduk gelsenize…
D: Hasan?
H: Tamam gelelim… (Giderler; Hasan önde kızlar arkada)
***
M: Ne o? Kaan’da mı terk etti seni?
Z: Ne saçmalıyorsun sen?
M: Ağladığına göre
Z: Kapa çeneni
M: Ne damarına mı bastım küçük hanım (Yanağını sıkar) Özür dilerim canım… (Der, alaycı bir biçimde ve çıkar)
Z: Gerçekleri öğrendiğinde de bu kadar eğlenceli olacak mı bakalım
***
Y: Nişanlandığını duymuştuk o nerede?
H: Şey biz ayrıldık
S: Niye?
H: Aldattı, neyse… Kapayalım artık bu konuyu, hatırlamak istemiyorum!
D: Ee… Sizden ne haber? Görünmüyordunuz…
Y: Balayına gittik! 2 gün önce buraya döndük…
S: Malum işler… Ee Derya hastane nasıl?
D: Nasıl olsun, hastalarım genellikle gençler! Psikolojik destek alıyorlar, sınav dönemi için…
Y: Çok güzel bir mesleğin var!
H: Hı, sen okuma, sonra… (Der, gülüşürler) Ne güzel kazandın hemşireliği, neden gitmezsin ki!
Y: Gidilmedi işte! Hem şu an hediyecilik dükkânım var… Gayet iyi bir iş! Hem küçücük yer, ne yapacağım büyük bir işi.
S: O hayatından memnun valla!
D: Öyle görünüyor…
Y: Eee… Gençler evlilik ne zaman hadi diyelim Hasan yeni ayrıldı, sen, Derya?
D: Ben, yani şey… (Hasan’la göz göze gelirler…) Ben, evlenmeyi düşünmüyorum!
S: Aa olur mu öyle şey! Bulursun birini, gençsin, güzelsin…
Y: Sedat haklı valla! Gül gibi kız, kim beğenmeyecek!
D: Bizden geçti artık. Hem… En yakının bile, fark etmezse güzelliğini, ne önemi kalır ki?
H: Ama- (Derya’nın telefonu çalar)
D: Efendim
…
D: Tamam anneciğim
…
D: Tamam, önemli değil ben hallederim
…
D: O, öyle biri değil anne! Ne kusuru…
…
D: Hadi selam söyleyin, dayımlara, geçmiş olsun!
H: Annen mi?
D: Evet…
S: Ne diyor?
D: Ya dayımın eşinin, annesi geçen vefat etti, başın sağ olsuna 1 haftalığına, Denizli’ye gidiyorlarmış. Bu akşam yemek yeneceğini unutmuşlar, sen idare et diye beni arıyorlar!
H: Ayıp olmasın böyle… ?
D: Hasan!
H: Tamam canım
Y: Aaa… Valla bırakmam bu akşam benimlesiniz!
D: Ama-
S: Yeliz’i bilmez misiniz? Israr etti mi, tutabilene aşk olsun!
H: Bizde yarın yeriz…
D: Peki…
***
A: Özür dilerim…
S: Nasıl oldu bu?
A: Dinlemek istediğine emin misin?
S: Evet…
A: Bir kış sabahı… Dışarıda kar… O kadar güzel bir hava var ki! Yeni uyandım; saat belki 7 belki 8 var!
Telefon çaldı…
Arayan, Serra!
Merakla açtım telefonu:
“Hayrola sabah, sabah… Rüyanda beni mi gördün,” dedim.
“ Hayır, Alp konuşmamız lazım” dedi
İyice meraklanmıştım…
“Ne oldu, ağlıyor musun yoksa?”
“Evet, şey biz Sarp’la kavga ettik. Hem de çok kötü” dedi
“Tamam, önce sakin ol biraz… Soluklan… Hemen bizim…”
(Alp, Sarp’tan tepki beklercesine baktı)
S: Devam et ‘Sizin…’
A: Bağ evine gittik!
Ağladı, ağladı, ağladı… Saatlerce…
Artık evliliğinizin yürümediğinden, onun istediklerini senin, senin istediklerini onun istemediğinden bahsetti…
Ve – tekrar…
Ağladı, ağladı ve uzun uzun baktı bana…
S: (Yutkundu…) Evet…
A: Bizim elimizde olmadan gelişti her şey! Baktık sadece birbirimizin gözlerine… Sonra, kaydı bakışlarımız; dudaklarımıza! Ve birden… Öpüşmeye başladık, hava soğuk, tenlerimiz sıcaktı… Öpüyorduk birbirimizi, delice… Sonra birden o geri çekildi… Boğuk bir sesle:
“Yapmayalım” dedi…
Doğruldu, kalkıyordu tam, ama ben tuttum onu!
Hiçbir suçu, günahı yokken ben çektim kendime onu… Ellerimi beline sarıp, bir şey söylemesine fırsat vermeden, tekrar, tekrar öptüm onu! Yıllardır hasret kalmış 2 insan gibi öpüşüyorduk artık… O gece orada kaldık! Sabah kalktığımızda ikimizde şaşkındık! ‘Nasıl yapabilmiştik böyle bir şeyi?’ diye kendimizi sorguluyorduk!
En çokta sen…
Ne diyecektik şimdi
Sonra, o günden sonra, o benden iyice uzaklaştı, uzaklaştı…
Kaçtı!
Ama 2 hafta sonra siz yine kavga edince o, bağ evine gitmiş…
Benim oraya gelebileceğimi düşünmeden…
Gittiğimde yatak odasında bırakılış, kimsesiz çocuklar gibi büzülmüş uyuyordu…
Kıyamadım uyandırmaya!
O günden sonra başladı işte ilişkimiz…
Sana söylemeye çok çalıştık ama olmadı!
Yapamadık Sarp!
Söyleyemedik…
Sonra o kaza! Her şeyi alt üst eden,
Sana açıklayacağımız gün, sana geldiğimiz gün
Serra’nın bindiği arabada yaptığı o feci kaza…
Şimdi hiçbir şey hatırlamıyor!
Seni, beni, ‘Bizi…’
Öyle bir boşluk var ki…
Dolmuyor…
S: Tamam yeter! (Kalkıp hızla uzaklaştı oradan…)
***
E: Ay sonunda döndük otele… Nasıl yoruldum!
L: Yok öyle kaçmak Ela Hanım! Bu gecenin bir sonu var… (Ellerini Ela’nın beline doladı) Ve bu deli adam o sona ulaşmak istiyor!
E: Levent… Valla bu aralar korkar oldum senden
L: Niye?
E: Aklın sürekli sapıklıkta! Eskiden böyle değildin ha!
L: Sevdiğim kadını istiyorum! Nesi suç?
E: Hı sana kalsa bütün balayını yatak odamızda geçireceğiz
L: Fena fikir değil…
E: Hiç kusura bakma… Ol-maz!
L: O-lur! (Ela’yı öpmeye başlar)
E: (Kendini çeker) Ya bırak be deli!
L: Ela…
E: Cık
L: İyi tamam küstüm ben sana
E: Ya Levent
L: Sen beni sevmiyorsun!
E: Oldu başka?
L: Sevsen öperdin
E: Öpmüyor muyum normalde?
L: Şimdi de öp…
E: (Dudağından bir kez öper) Oldu mu koca adam?
L: Bugünlük yetinelim bari ama yarın kaçışın yok haberin olsun!
E: Öf! Tamam, yatalım hadi…
L: İyi geceler karıcım… (Yatan Ela’ya sarılır…)
E: İyi geceler yakışıklım…
***
M: Gidiyor musun?
Z: Evet
M: Ne o, neden bana öyle bakıyorsun?
Z: Benden iğreniyorsun
M: Sence doğal değil mi?
Z: Değil! Biz kardeştik hani… Dosttuk! Ama siz…
M: Kazık atan biz değiliz kızım! Sensin… Elini adamına biz gitmedik – sen gittin!
Z: Hepinize bana haksızlık ettiğinizi kanıtlayacağım, hepinize!
E: Bu kadar güzel bir yerde yiyeceğimizi söyleseydin daha şık olurdum…
L: Sen zaten şıksın, her halinle! (Kumsalın ortasında bir masa, ayaklarına sular çarparken bir akşam yemeği yiyorlardır… /Marmaris-Turunç)
E: Dans edelim mi?
L: Neden olmasın…
(Dans etmeye başlarlar…)
E: Yarın son günümüz
L: Evet sevgilim
E: Gitmek istemiyorum ama işler dolmuştur, zor gelecek
L: Yine geliriz canım
E: Evet… Levent eğer bir gün bebeğimiz olursa, onları da buraya getirmek isterim…
L: Olacak aşkım ve biz yine mutlu bir aile şeklinde buraya tekrar geleceğiz, küçük bebeğimizle…
E: Seni seviyorum
L: Seni seviyorum…
Akşam
Derya:
D: Abartmadın mı?
H: Koy abartmıyorum ben!
D: Peki… (Derya, Hasan’ın kadehini tekrar doldurur)
--
M: Ne işin var burada?
Z: Eşyalarımı almaya geldim, yarın Hasan gelecek beni almazsınız…
M: (Murat her ne kadar kızsa da merak edip, sorar) Nerde kalıyorsun, yoksa Kaan’da mı?
Z: Tabi ki de hayır!
M: O zaman…
Z: Annemlerle kalıyorum! Mutlu oldun mu?
M: Senin için üzüldüm… İnsan sevgilisi olmayınca…
Z: Git şuradan aptal! (Odasının kapısını hızla kapar ve aynı anda zorla tuttuğu gözyaşlarını boşaltır)
--
H: Gel dans edelim
D: Tamam
H: Sen beni çok mu seviyorsun? Baya yazmışsın günlüğe
D: Her satırıma!
H: Bir şey vereceğim diyince hiç günlük olduğunu düşünmemiştim…
D: (Gülümser) Oturalım mı? Gençlik resimlerimize bakalım…
H: Gel…
--
D: Burada çok şeker çıkmışsın
H: Bakıyım… A evet ama hala öyleyim(Gülüşürler) Sen de burada çok güzel çıkmışsın… (Derya’ya uzun uzun bakar) Hala öylesin! (Yaklaşır, yüzüne düşen perçemi kaldırıp arkaya atar) Tehlikelisin… Masumsun… Çok, güzelsin… (Dudaklarından öpmeye başlar Derya’yı… Derya’da karşılık veriyordur… Gece, güneşin aydınlatmasıyla yatak odasında son bulmuştur…)
Hasan aslında bu gecenin, hayatının dönüm noktalarından biri olduğunu bilmeden, içkinin esareti altında Derya’yla olmuştur…
L: Gelecek anne güzel kız… (Melek’in ellerini tutar) Ne kadar tatlı bir şeysin sen böyle? Gel bakalım… (Kucağına alır) Levent amcası yesin mi Melek’i, yesin mi? (Gıdıklar, Ela onları buruk bir gülümsemeyle izliyordur)
N: Çok seviyorlar birbirlerini…
F: Öyle…
H: Olmaz Derya… Ben, böyle yaşayamam… Evlen benimle!
Hasan gözlerini açar… Gece içtiği içkilerin verdiği etkiyle hala başı ağrıyordur. Kıpırdanır ve kolunun altında yatan Derya’yı görür… Onu uyandırmadan hafif hareketlerle yataktan kalkmaya yeltenir… Ayağa kalktığında yatakta gördüğü kan sinirini bozmaya her şeyin farkına varmasına yetmiştir… Hemen yan oda da ki banyoya girer, duş almak için…
***
E: Levent!
L: Duştayım…
E: Peki (Tekrar kendini yatağa bırakır Ela… Az sonra Levent çıkar)
L: Uyandın mı?
E: Hı hı… Neden beni de kaldırmadın?
L: Kıyamadım çok güzel uyuyordun…
E: Saat kaç?
L: Çok erken canım… Yani daha vaktimiz var… Yetişiriz hastaneye
E: Ne alaka
L: Gidip, herkese anlatmak için sabırsızlandığını ve diğerleriyle konuşmalarınızı duyuyorum!
E: Ne yapayım bu çok özel bir gezi…
L: Evet aşkım (Eğilip dudağından öper) hadi duşunu al da çıkalım…
E: Tamam
***
(Hasan, aynanın önünde gömleğinin düğmelerini ilikliyordur, Derya uyanır)
H: Günaydın…
D: Günaydın… (Üstüne sabahlığını alıp Hasan’ın yanına gider) Hasan- (Hasan sözünü keser)
H: Bak dün gece biz…
Yani ben… Özür dilerim! Sarhoştum, bilmiyordum… Gel bakalım… (Elinden tutarak ilk önce koltuğa kendi oturup, sonra Derya’yı dizlerine oturtturur)
Bak, dün her şey… Yani, isteğimiz dışında gerçekleşti… Sen ve ben bunu biliyoruz… Öyle olması gerekiyordu, oldu… Birden gelişti. Yapamadık, engel olamadık…
D: Hasan ben… (Hasan tekrar keser)
H: Dinle… Yani (Bu sefer Derya keser ve bir çırpıda söyler)
D: Bence dün geceyi unutalım!
H: Ama… Ben sana kötülük ettim… Bunu nasıl düzeltiriz… Ben seni bir nevi zorladım
D: Hayır Hasan! Zorlamadın… ! Tamam unutalım…
H: Olmaz Derya… Ben, böyle yaşayamam… Evlen benimle!
D: Ne?
***
K: Oo… Zeynep Hanım hayrola?
Z: Kes zırvalamayı da beni dinle!
K: Söyle aşkım…
Z: Ya sabır… Bak bugün saat 3’te bizim hastaneye gel
K: Neden
Z: (Birden bağırır) Gel dedim sana!
K: Tamam sevgilim kızma! Gelirim… Hem biricik sevgilim gel diyecekte ben gelmeyeceğim… Olacak iş mi?
Z: Şizofrenisin sen!
K: Öptüm…
***
A: Evet Serra seni dinliyorum…
S: Alp ben…
A: Evet!
S: Ben her şeyi hatırladım…
A: Ciddi olamazsın! Sahi mi?
S: Evet sevgilim… Her şeyi hatırlıyorum! Son 3 yılımı, seni ve en önemlisi ‘Bizi…’
A: Bu, bu çok güzel bir haber!
S: Ve bir şey daha var…
A: Ne?
S: Ben
A: Ee… Hadi Serra çatlayacağım ama!
S: Ben 2 haftalık hamileyim!
A: …
S: Bir şey söylemeyecek misin?
A: Dur kalbime inecek şimdi… İyi de ameliyat geçirmedin tamam ama tomografiye falan aldılar, sakıncası yok muymuş?
S: Tabii ki vardır ama kan değerlerimden pek anlaşılmamış… Dün geceki testten alınan örnekte gebelik hormonu tespit etmişler, bugün Dr. Zenan gelip söyledi, nasıl mutlu oldum anlatamam… (Alp’in hala şaşkın baktığını görünce) Alp, yoksa sen…
A: Sakın! Sakın sevinmediğimi düşünme… Ben hala sevinçten kıpırdayamıyorum…
S: Seni seviyorum…
A: Bende seni seviyorum (Daha da sokulup, sarılır… Öper, öper, öper; sevdiği kadını, Alp… O sırada kapı açılır)
S: Aramıza minik bir üye girecek! (Karnını okşayarak…)
Z: Şey… Belki bana düşmez ama Sarp Bey’le konuşacaktınız… Ne oldu?
A: Geldi ikimizle de konuşmuş… Bende gitmişti direk, ama Serra’ya boşanalım demiş hatta davayı bile bugün açacaktı…
Z: Anladım… Tekrar görüşmek üzere!
S: Sağ olun…
***
B: Şey rica etsem Melek’i biraz tutabilir misin?
E: Tabi Başak, tutarım…
B: Teşekkür ederim Ela, hemen gelirim…
E: Peki
(Başak gider)
L: Sevgilim… (Arkasından gelip, omzunu öper) Aa Melek mi burada?
E: Evet… Başak’ın işi çıktı
L: Valla geldiğimizden beri oturuyorsunuz o kadınla iyi biri demek ki alıştığına göre
E: Her insanla anlaşırım biliyorsun ama Başak çok sıcakkanlı
M: Anne…
L: Gelecek anne güzel kız… (Melek’in ellerini tutar) Ne kadar tatlı bir şeysin sen böyle? Gel bakalım… (Kucağına alır) Levent amcası yesin mi Melek’i, yesin mi? (Gıdıklar, Ela onları buruk bir gülümsemeyle izliyordur)
“Kendimden nefret ediyorum… O, o kadar çok istemesine karşın tek kelime etmiyor…
Ne kadar da seviyor bebekleri… Nasıl güzel oynatıp, oyalıyor Melek’i… Ben belki de artık söylemeliyim… Onun da hayatını bu şekilde mahvedemem… Yapamam… Seviyorum çünkü onu! Keşke başta affetmeseydim. Barışıp, evlenmeseydim! Onu da bitiriyorum, tüketiyorum… Vazgeçmeliyim… Elveda Ey Düşler…”
L: Aşkım… Ela! Burada mısın?
E: Hı… ? Dalmışım… Pardon ne dedin?
L: Nereye gitti Başak dedim
E: Hı… Bilmiyorum
L: Tamam ben biletlerimizi alacağım
E: Tamam sevgilim ben bakarım Melek’e
L: Görüşürüz… (Alnından öper, gider)
M: E…la… Ela…
E: Efendim Melek’im
M: Ela…
E: Yerim ben seni ya…
B: Hallettim geldim. Çok sağ ol Ela
E: Ne demek önemli değil… Başak Levent’i görürsen odasına gitti der misin?
B: Peki canım, görüşürüz…
E: Hoşça kal
B: Kızım… (Der, Melek’i kucaklayarak)
***
Z: Nine’m…
A: Gel yetiş Zenan’ ım…
Z: Ne oldu?
A: Mine Hanım akşama mantar fileli bir şey yapacakmış! Adı belli değil sanı belli değil
Z: Mantar Fileminyon mu?
A: Her neyse adı işte…
Z: Nineciğim yapsın ne var bunda?
A: Ben hez dolması yapacaktım
Z: Onu da yarın yaparsınız
A: Yarın sabah gideceğim Zenan
Z: Akşam konuşalım mı ikinizde yapın yemeklerinizi, hastam var görüşürüz… (Kapatır)
A: Zenan… Zenan!
***
(Levent arkadan gelerek Marmaris’in sahilini seyreden Ela’ya arkadan sarılır.)
L: Dur tahmin edeyim… Ağlamadın gözüne çöp kaçtı, alayım derken parmağınla gözünü incittin ve sonradan acından ağladığından burnun kızardı…
L: Hayatım hem ağlama artık sil bakayım gözyaşlarını (Ela’yı kendine çevirir gözyaşlarını siler) Hadi… Tamam!
E: Levent boşanalım!
L: Ne?
E: Öyle işte… Haksızsın desene! Diyemezsin!
L: Elacım saçmalıyorsun!
E: Öyle… İnkâr etmeyi kesin artık! Bebeğim olmayacak, hiçbir zaman… Bak Zenan ikinci bebeğine hamile… Zeynep’le Hasan tartıştı ama evlenir onlar… 1 yıla kalmazda bebekleri…
Arslan Bey ve Jülide Hanım şu an için istemeseler de gelecek için plan yapıyorlar! Herkes tam bir aile gibiyken, onlar bebekleriyle mutluyken; biz yalnız kalacağız… O zaman söyle, mutsuz olamayacak mısın?
L: Boş laflar bunlar… (Elleriyle Ela’nın ağlamaktan ıpıslak olmuş yanaklarını avuçlarına alır…) Ben seni, sen olduğun için seviyorum! Bir bebek için değil Ela! Eğer bir bebek için biriyle birlikte olacaksam zaten Burcu’dan ayrılmaz, evlenirdim… Ben seni seviyorum, başkasını değil! Bebeğim olacaksa eğer bir gün, sevdiğim kadından (Eğilip Ela’nın dudaklarını öptükten sonra), kadınımdan olsun isterim…
E: Ben seni hak edecek ne yaptım (Der ve boynuna sarılır)
L: Asıl ben ne yaptım… Benim bebeğim sensin hem… Başkasına gerek yok! Seni büyütüyorum ben! Ee… Hadi ama Levent Ağabeyine bir kahve söylersin
D: Peki evlenelim. Ama eğer vazgeçersen hemen söyle!
H: Derya hadi bakalım sen duşa gir ben terastayım…
D: Peki…
(Hasan terasa çıkar, başını iki elinin arasına alır…)
H: Ne yaptım ben? Ne yapacağım… ! (Telefon çalar) Efendim
Z: Hasan
H: Beni arama dedim sana arama!
Z: Sadece bir-
(Hasan suratına kapar)
H: Arama yapamam konuşursam…
***
F: Kim gelmiş bakalım
H: Anne… Bak kreş çıkışı Nilüfer Teyze bizi getirdi
F: Teşekkür ederim sağ olun
N: Ne demek Öykü ve Hasan o kadar ısrar edince bende dayanamadım
Ö: Anneciğim biz Hasan’la gezeceğiz biraz
N: Peki kızım uzaklaşma
F: Hastanede nereye gideceksin oğlum
H: Gezdiririm anne!
F: Tamam hadi bakalım (Hasan ve Öykü el ele giderler)
N: Çok seviyorlar birbirlerini…
F: Öyle…
***
L: Aşkım
E: (Ela içerden seslenir) Efendim
L: Gelsene bir dakika
E: (Gelir) Hı…
L: Bitiremedin mi hala
E: O kadar çok şey aldın ki bavullarımıza sığmıyor
L: Tamam yedek alayım mı çarşıdan
E: Sığdırmak üzereyim gerek yok boşuna masraf neyse hadi ben yerleştireceğim
L: Tamam bende yardım edeyim
E: Gel bakalım…
***
ACİL
G: Volkan Aydemir 72 yaşında erkek hasta sol kol uyuşmalarından sonra kalp sıkışmaları başlamış durum stabil kalp krizi riskinden şüpheleniliyor
F: Tamam hadi hemen Suat Bey’e haber verin…
M: Peki hocam…
***
A: Zeynep… !
Z: Buyurun Arslan Bey
A: Konuşmak ister misin?
Z: Ne hakkında
A: Hadi Zeynep beni kandıramazsın…
Z: Boş verin
A: Ruh gibi dolaşıp duran bir asistan istemiyorum ben
Z: Tamam ama şimdi değil siz iyi yaparsınız böyle şeyleri, bugün saat 3’te dinlenme odasına herkesi çağırır mısınız?
A: Neden?
Z: Orada anlaşılacak her şey, lütfen…
A: Peki… Ha Zeynep!
Z: Efendim
A: Hastanın ameliyatı için panoda adını yazmayı unutma!
Z: Ben… Ameliyatta mıyım?
A: Kararımı değiştirmeden toz ol…
Z: (Gülümser… Günlerdir ilk kez!)
***
L: Hadi Ela!
E: Geliyorum
L: Tabi… Bir saattir bekleyen de ben değilim zaten
E: Her şey kalsın da geri mi dönelim
L: Tamam hadi
M: Leent
L: Melek!
(Kucağına alır)
B: Demek gidiyorsunuz yine görüşelim
E: İnşallah Başakçığım…
L: Özgür’de gelsin ama
B: Tamam o da fazla kalamadı dava var işte
E: Evet neyse hadi (Öperler) görüşmek üzere Melek
M: Gölüşülüz… (Ela sallar öpücük yollar)
B: Yine bekliyoruz! Hoşça kalın…
***
Arslan-Zeynep, Suat-Murat ve Zenan-Jülide ameliyatta gösterilir… Levent ve Ela uçakta…
H: Derya!
D: Efendim
H: Konuştum geldim
D: Evet
H: Biraz kızdı ama alışacak
D: Biraz değil daha fazla kızdı biliyorum Hasan… Bak yol yakınken dön!
H: Hadi in aşağı gel… Gidiyoruz!
***
E: Hadi Levent yürü
L: Ne? Nereye?
E: Hastaneye
L: Ne hastanesi şimdi girdik eve
E: Ya hastane de olaylar dönüyormuş sen ne diyorsun, hadi…
L: Of… Hay şu Zenan’ ın ben…
E: Eee…
L: Alnından öpeyim diyecektim… Ne iyi kız değil mi? Bak sana her şeyi anlatıyor!
E: Evet aşkım evet
***
Z: Hele şükür geldin
K: 3 dememiş miydik?
Z: Olabilir… Saat 2 diye…
K: Ee ne yapıyoruz?
Z: Her şeyi anlatacaksın Kaan her şeyi! Yoksa ben…
K: Yoksa sen ne?
Z: Sırları söylerim…
K: Sen!
Z: Sınırlarını zorlama
K: Adi!
Z: Hangimiz acaba
K: Tamam söyleriz… Ama şunu unutma ben, seni seviyorum!
Z: İğrençsin…
***
Z: Ela!
E: Zenan! (Sarılırlar) Özledim seni…
Z: Bende canım benim
L: Bizi unuttular Suat
S: Evet… Hoş geldiniz(Sarılır)
L: Hoş bulduk
S: Ee nasıldı?
E: Çok güzel…
Z: Hadi Dinlenme Odasına herkes orada Zeynep’in anlatmak istedikleri varmış…
L: Ne?
S: Hasan ve kendiyle…
E: Onlar ayrı dimi
Z: Evet
S: Gelin…
Herkes toplanır… Koltukta, ayakta pencere önünde… Hemşire, doktor, cerrah bir sürü insan dolmuştur! Ve –Kaan’la Zeynep…
Z: Sizi, hepinizi buraya çağırdım çünkü artık yanlış bir anlaşılmanın son bulması gerekiyor…
M: Ne o evleniyor musunuz yoksa?
Z: Kapa çeneni dinle…
K: Başlayayım mı?
Z: Hı hı…
Anlatırlar… Anlatırlar… Anlatırlar…
Z: Ve hepiniz başta en yakın arkadaşım olmak üzere yanlış anladınız
M: Zeynep
Z: Murat bak…
M: Kıvırcığım gel buraya (Sarılırlar…)
Herkes uğultu içinde konuşurken kapı açılır ve el ele Hasan ve Derya girer…
M: Hasan… Siz?
H: (Hasan sinirli gözlerle Zeynep ve Kaan’a bakar… Aynı her şeyi öğrenmeden Murat’ın sorduğu gibi ‘Evleneceklerini’ sanır ve ilk Zeynep’in sonra Derya’nın gözlerinin içine bakarak) Biz evlenmeye karar verdik… !
Zeynep devirdiği gözlerini Hasan’ın tam gözlerine dikip, nefretini gördüğü anda yaşlar gözlerinden boşalmaya başlar…
Bugüne kadar bizi okuduğunuz için teşekkür ederiz… Yorum yapan/yapmayan herkesin canı sağ olsun… Yeni sezonda görüşmek üzere, mutlu bir yaz geçirmeniz dileğiyle, hoşça kalın!
Anasayfa 
Konu: Geri: peLin'in Senaryosu 
Çarş. Nis. 08, 2009 10:50 pm
:D:D
