Doktorların Hayatları

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Paz Ocak 17, 2010 7:17 pm

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Paz Ocak 17, 2010 7:17 pm


	64.Bölüm PART 2 (duygu arslanın odasına elinde dosyayla girer.) Duygu:Bugün nasılsınız arslan bey? Arslan:valla duruma göre değişir. Duygu:nasıl? Arslan:Sen yanımda olunca ağrılarım geçiyor,sen gdince birden başlıyor. (duygu sıkılgan tavırlarıyla düşünür.) Ela Fonda: ‘’Bazen,ne söylerseniz söyleyin karşınızdaki kişiyi tatmin edemezsiniz.o inanmak istediğine inanır,sizse duygularınızın ne olduğunu bile seçemezsiniz.çünkü aranızda güçlü bir bağ vardır.aşk,sevgi,tutku…adı her neyse.ama bu his sizi ona bağlar.ve ne yaparsanız yapın,ona karşı koyamazsınız.’’ * (mihrace odasında hain planlar peşindedir.kapı çalar.mihrace elindeki kutuyu alelacele çekmeceye koyar.) Mihrace:gir! Aysun:benim abla. Mihrace:gel aysun.ne oldu? Aysun: (şaşırır)hiç…öğle arası olduğu için geldim.her öğle arası gelirim ya. (mihrace pot kırdığını anlar ve koltuğuna gömülür gibi olur.) * (fonda cem özkandan ‘’dön bana’’ ile duygu arslanın yanındaki koltukta uyuyakalmıştır.arslan uyanır ve bunu görür.gülümseyerek uzun uzun ona bakar.ve düşüncelere dalar.) *** (zenan dinlenme odasındadır.içeri suat girer ve zenanın uyumuş olduğunu görünce katlanmış battaniyelerden birini açar ve zenanın üzerine şefkatle örter.) Bölüm Soruları -Mihracenin sakladığı şey ne? -Mihracenin sakladığı şey kiminle ilgili? -Duygu sonunda itiraf eder mi arslana? -Çağla ile ilgili ne gibi gelişmeler olucak? -İpek annesini ikna edebilecek mi? SORULARA CEVAP İSTERİM…

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Çarş. Ocak 20, 2010 7:53 pm


	65.Bölüm PART 1 İpek FONDA: ‘’Hayaller camdan.cam gibi şeffaf.içini dışını görüyorsun.ama bir o kadar da kırılgan.hayatın ne göstericeğini bilemiyoruz hiçbirimiz…’’ (sabah olmuş,ipek uyanmıştır.odasından çıkar.canı sıkkındır.annesi dikiş makinesinin karşısındadır.) İpek:günaydın. Melek: (gergin)günaydın. (odada bir sessizlik olur.) Melek:ne vardı sözümden çıkıcak?paşa paşa hemşire olsan dizimin dibinde.ama yok!hayal diye beni de sürükliceksin zımbırtılarının peşinden dimi? İpek:anne,bu benim hayalim. Melek:başlatma hayalinden! İpek:tamam anne!bunu sen istedin.sen beni insan yerine koymuyorsan,ben de seninle konuşmuyorum. Melek:sen daha çocuksun.seni nasıl gönderiyim İstanbullara? İpek:ben büyüdüm anne.ne kadar kabullenmek istemesen de ben büyüdüm. (annesine rest çekip odasına gider.) Melek:kime çekti bu kız bilmem ki!artist olucakmış!hıh! * (zenan ve suat evdedirler.kahvaltı etmektedir.yukardan bir bağrışmalar gelir.) Zenan:ne oluyor ya! Suat:bilmem. (azze ve mine bağrış çağrış inerler aşağıya.) Azze:bana bak mine hanım!benim kafamın tasını attırma,çok fena olur! Mine:Allah Allah!ne olurmuş? Suat:mine ne oluyor Allah aşkına? Zenan:nine yine mi ya! Azze:bu sefer o başlattı kızım. Zenan:siz revanı da geçiceğe benziyorsunuz.ne oldu da cellalendin nine? Azze:revana bakmaya gitmiştim,birden içeri daldı.revanı kucağımdan kaptığı gibi kendi kucağına aldı. Mine:ama yanlış pozisyonda tutuyordu suat.yani ben göstermek amacıyla şey ettim… Suat:tamam.siz birbirinizi yemeye devam edin.(zenanın elini tutarak)biz gidiyoruz. * (duygu erkenden hastaneye gelmiş,laboratuardadır.içeri arslan girer.) Arslan:duygu!senin bu saatte ne işin var? Duygu:çalışmaya geldim. Arslan:saat yedide mi? Duygu:evet,bir mahsuru mu var? Arslan:Yok ta…şaşırdım. Duygu:sizin ne işiniz var burda?neden yataktan kalktınız? Arslan:işime geri döndüm.bu kadar dinlenmek yeter diye düşündüm. Duygu:kendi kafanıza göre düşündünüz ve kaktınız yataktan öyle mi?doktorunuz ne dedi? Arslan:doktorum suat beyler henüz yoklar(!)neden bu kadar yakından ilgileniyorsun benimle? Duygu:kim?ben?yoo…ben sizinle niye yakından ilgileneyim? Arslan:herneyse…niye bugün erkekn geldin söyle bakalım. Duygu:ne yani?bilmiyor musunuz? Arslan:neyi? Duygu:asistanlar arası puanlama yetenek yarışması var.a7 şubat 2010’da başlayacakmış.ben de çalışıyorum bu konuda. Arslan:hım…sana yardım edebilirim.tabi eğer istersen… (duygu arslana uzunca bakar ve…) Duygu:sanırım kendi başıma halledebilirim.ama ihtiyacım olucak bir konuda gelir size danışırım.yine de teşekkürler… (derken telefonu çalar.) Duygu:alo! İpek:duygu,ben ipek. Duygu:kuzen!naber?sen hiç aramazsın beni.ne oldu?nasılsınız?melek teyze nasıl? (arslan merakla bakıyordur.) İpek:hiç iyi değilim duygu. Duygu:aa!ne oldu kuzen?yoksa yine melek teyze mi? İpek:oyunculuk okumak istiyorum… Duygu:ve tahmin edeyim,melek teyze izin vermiyor.hatta hatta daha ileri gidiyor ve senin hemşirelik okumanı istiyor. İpek:evet.nerden bildin? Duygu:bu senaryo bana bir yerden tanıdık geldi.başar abim de biliyorsun beni bir zamanlar zorla spor akademisine yazdırmıştı. İpek:kaçıcam ben. Duygu:ne!!!yok daha neler…sen ciddi misin?gelip te ne yapıcaksın?nerde kalıcaksın? İpek:işte seni bu yüzden aradım.bir süre sende kalabilir miyim?esinle kalıyormuşsunuz,öyle duydum. Duygu:yanlış duymuşsun.biz esinle kalmıyoruz.üniversitedeyken aynı okulda olduğumuzdan beraber kalmışlığımız var birkaç ay.ama o şimdi sevgilisi yaşar mıymış neymiş onunla kalıyor yanlış hatırlamıyorsam. İpek:tamam,sağol.seni sonra ararım ben. (telefonu kapatır.) Duygu: (kendi kendine)çocuk işte.ne bekliyorsun? Arslan:ne olmuş? Duygu:yok bir şey. Arslan:yapma…var bir şey. Duygu:ya kuzenim ipek…oyunculuk okumak istiyor ama teyzem melek annesi olur. Arslan:kızının hemşirelik okumasını istiyormuş.oraya kadar anladım.sonra? Duygu:işte kaçıcam falan diyor. Arslan:aynı sen(!) Duygu:ne saçmalıyorsunuz anlamadım. Arslan:senin gibi dediğim dedik çaldığım düdük tiplerden.sen de öyle değil misin?normal zamanlarda uysal,ama biri seni kızdırınca vay haline! Duygu:sizin gibi olmaktansa böylesi daha iyi. Arslan:nasıl yani? Duygu:ukalâ,çapkın,bencil,düşüncesiz ve kendini beğenmiş.ha bi de burnu havada.bu kadar tanım yeterli mi? Arslan:işte en çok ta bu halini çok benimsiyorum.ağzına geleni söylüyorsun.’’ama karşımdaki kırılması.hatasını saklayayım.’’düşüncesi yok.hatasını şeffaflığıyla yüzüne vuruyorsun. Duygu:felsefik çağrışımlarınız bittiyse gitmeliyim.daha çok işim var. (duygu gider.arslan her zamanki gibi mal mal bakar=)) *** (zenan kitapları önüne sermiş dinlenme odasında çalışmaktadır.içeri ellerinde kahveyle Ahmet ve güney gelri.) Güney:napıyosun sen? Zenan:hoşbeş edicek vaktim yok.sizin gibi boş gezenin boş kalfası değilim ben. Ahmet:yine kafanı kitaplara gömmüşsün.hayırdır? Zenan:o kadar ilgisizsiniz ki asistanlar arası yarışmanın olduğunu bile bilmiyorsunuz.ben de duyguyu küçümsemiştim.ondan beterleri de varmış.ne yapalım,duyguya talim edicez. Ahmet:ne!!!bu şimdi mi söylenir? Güney:peki ne zamanmış? Zenan:17 şubat 2010’da. Güney-Ahmet:oh!!! Zenan:ne kadar rahatsınız?’’dur biraz daha fazla çalışayım,birkaç kişiyi daha geçeyim.’’düşüncesi yok. (içeri duygu girer.) Güney:günaydın. (duygu elindeki kitap yığınını zenanın karşısındaki koltuğa koyar ve…) Duygu:sizce öyle mi?sizce bugün aydınlık bir güne mi benziyor? (duygu hemen muhatap olmaksızın başını kitaplara gömer.) Ahmet:al sana bir zenan daha! Güney:bu zenan ordusuyla işimiz var. Ahmet:gel abicim.biz de başka bir yerde kamp kuralım. (giderler.) =)REKLAMLAR(=

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Çarş. Ocak 20, 2010 7:54 pm


	65.Bölüm PART 2 (onlar gidedursunlar,bizim iki gestapo duygu ve zenan ayrı ayrı çalışırlar.içeri ela girer.) Ela:duygu,sende mikro cerrahiyle ilgili… Duygu:evde konuşuruz ela.şimdi çok önemli işlerim var. Ela:zenan… Zenan:çıtını çıkarma.ben duygu gibi toleranslı değilim. Ela:noluyosunuz be!hayret bir şey…daha yarışmaya çok var. Zenan:olabilir,ama biz her şekilde hazır olmalıyız. (duygunun dek telefonu çalar ve duygu irkilir.) Ela:ne oldu? Duygu:ablam için çağrı atıyorlar. (duygu jet hızıyla koşar.peşinden de ela ve zenan.duygu bayağı bir koşar yolda suat,arslan,levent,rauf konuşmaktadırlar.onlara çarparak gider.duygu adeta kendisini kaybetmiştir.) Levent:ne oluyor?niye bu kadar aceleci duygu? (peşlerinden ela ve zenan gelir.suat zenana seslenir.) Suat:ne oluyor zenan? Zenan:duygunun ablasına bir şeyler oluyor galiba. (bütün uzmanlar,ela ve zenan duygunun peşinden gitmektedirler.duyguysa bir şeyler olduğunu sezmiştir zaten.odaya girdiğinde Ahmet,güney,Birkan,melike,Fikret ve aysun çağlayı hayata döndürmeye çalışmaktadırlar.) Duygu:ne oluyor? Fikret: (gökçeye)elektroşoku üç yüze şarj et. Duygu:ne oluyor?(ses tonu yükselir)ne oluyor? (herkes susar.duygunun peşinden diğerleri girer içeri.) Rauf:ne oluyor Fikret? Fikret:şey…çağla hanım… Gökçe:duygu,gel biz seninle bir kafeteryaya inelim. Duygu:ben hiçbir yere gitmiyorum. (Fikret canla başla uğraşırken diğerlerin de açıklama yapmaya çalışmaktadır.sonra Fikret durur.) Fikret:bak duygu… Duygu:ben bir açıklama istiyorum. Fikret:ablanın kalbi durdu. Duygu:ne! (gözünden birer damla yaş düşer.) Duygu:yok!hayır,yani olamaz.o iyiydi!gerçekten!!!o iyiydi.ben muayene etmiştim.evet,ben bakmıştım.o iyiydi. Melike:duygu… Duygu:hayır hayır!ben bakmıştım,o iyiydi.yani böyle bir şeyin olması imkansız. Güney:duygu… Duygu:hayır!ne diyeceğinizi biliyorum.sakin olmamı söyleyeceksiniz.ama bu surumda nasıl sakin olabilirim?delirtmeyin beni!ben bakmıştım,iyi olduğuna emindim. Arslan:duygu… Duygu:bu olamaz!o beni bırakmaz.ben bakmıştım,iyiydi.hiçbir şeyi yoktu! Fikret: (harap bir şekilde)duygu,gerçekten çok üzgünüm.ben…elimden geleni yaptım.ama artık ablan yaşamıyor. Duygu:bakın!onun hiçbir şeyi yoktu.ben eminim. (ortalığı yas kaplamıştır. Herkes gözyaşı dökmektedir.) Bölüm Soruları -duygu ne yapacak şimdi? -mihrace ne hainlik peşinde? ***SORULARA YORUM İSTERİM…***

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Ptsi Şub. 01, 2010 2:05 pm


	*(ortalığı yas kaplamıştır. Herkes gözyaşı dökmektedir.)* 66.Bölüm PART 1 (herkes duygunun isteği üzerine odada ablasıyla yalnız bırakmıştır.dışarıda belemektedirler.) Jülide:bence yalnız bırakmamalıydık. (aceleyle göz yaşları içinde Zuhal gelir.) Zuhal:ne oluyor burda?yoksa duygu öğrendi mi? Jülide:maalesef… Zuhal:nerde? Jülide:odada ablasıyla yalnız kalmak istedi. (Zuhal aniden içeri girer.ve fonda toygar ışıklıdan ‘’sardunyalar’’ vardır.içeri girer girmez herkes bir kez daha kahrolur.duygu ablasının ellerini tutmuş,diz çökmüş,ağlamaktadır.) Zuhal:duygu!ne yapıyorsun sen burda? Duygu:çıkın dışarı… Zuhal:duygu…! Duygu:çıkın dedim!!! Zuhal:duygu! Duygu:çık diyorum!çık! (Zuhal dışarı çıkar.bu sırada duygunun telefonu çalar.) Duygu: (göz yaşları içinde)alo! Esin:alo,duygu!ipek seni aramış,geliyormuş istanbula…ne ara ikna etti melek teyzeyi,şaşırdım doğrusu…(duraklar)sana ne oldu? Duygu:çağla ablam… Esin:ne oldu? Duygu:çağla ablam…öldü! (duygu bir kez daha kahrolur.) Esin:ne diyorsun?nerdesiniz?hay şaşkın kafam!nerde olucaksınız?tabi ki hastanede olucaksınız.ben hemen geliyorum. (duygu harap bitap telefonu kapatır.) * Arslan:ben dayanamayacağım,içeri giriyorum… Zuhal:boşuna uğraşmayın.duygu inatçıdır.kimseyi içeri sokmuyor.of allahım!şu başımıza gelenlere bakın!sonatı aramalıyım. (Zuhal sonatı ararken deskte esin vardır.) Esin:duygu hekimoğlunu arıyordum ben. Sevda:Siz neyi oluyorsunuz? Esin:kuzeni oluyorum ben.beni bekliyordu zaten. Sevda:3267 numaralı odada. Esin:teşekkürler. (esin karşıda zuhali görür.) Esin:Zuhal abla! Zuhal:esin!sorma başımıza gelenleri. Esin:biliyorum.duygu telefonda anlattı.içeri girebilir miyim? Zuhal:içeri almaz ki! Esin:o inatsa ben ondan da inatım. Zuhal:bilirim,adalet teyzemin inadı var sende. Esin:o halde içeri giriyorum. Zuhal:pekâlâ…(göz yaşları içinde boğularak)onu nasıl eskisi gibi neşeli ve kararlı görücem bilmiyorum. Esin:hepimiz birlikte bunu başarıcaz,görüceksin. (esin içeri girer.) Duygu: (arkası dönük)çık dışarı dedim abla! Esin:bunu yapmak seni rahatlatıyor mu?herkesi kendinden uzaklaştırmak… Duygu: (esine döner.)esin!sen de nerden çıktın? Esin:neden kendine bunu yapıyorsun?hiç mi kendine acımıyorsun?madem kendine acımıyorsun,çağlanın anısına bile mi acımıyorsun? Duygu:ben… Esin:benim tanıdığım duygu kendini hemen bırakmaz böyle.toparlan artık. Duygu:olmuyor.yapamam.istesem de yapamam. * Arslan:of!neden her şey bu kadar kötü olmak zorunda? (derken bilge gelir.) Levent: (mırıldanarak)bir sen eksiktin… Bilge: (gülümseyerek)meraba.(duraklar.)neden yüzünüz mahkeme duvarı gibi? Levent:yetenekli bir asistanımızın ablası vefat etti. Bilge:ya,çok üzüldüm.kim? Suat:duygu… Bilge:ha şu… (hayaline gelir…) ‘’ Bilge:evet,içeri girmiyor muyuz? Duygu: (mırıldanarak)her şeyi mahvettikten sonra tabi dinlenmeye hakkınız var. Bilge:bir şey mi dedin sen? Duygu: (sinirli bir şekilde)yo,neden diyeyim ki?siz varken ne haddime! Bilge:bu asistanları çok şımartmışsınız.’’ Bilge:hatırladım… =)REKLAMLAR(=

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Ptsi Şub. 01, 2010 2:06 pm


	66.Bölüm PART 2 ……………GÜNLER SONRA……….. (Sabah olmuş,asistanlardan duygu hariç herkes kahvaltıdadırlar.) Ela:of!!!!!yeter artık!ben duygunun bu karartma gecelerinden sıkılmaya başladım.bunalım takılıyor.onu canlandırmak için hiçbir şey yapamıyoruz.en çok ta bu canımı sıkıyor ya! Güney:onu acısıyla baş başa bırakmalıyız bence.bir süre sonra kendine gelir. Ela:umarım… *** (duygu yatağının üstüne çağlanın resimlerini serpmiş serpiştirmiştir…onun anısıyla yaşamayı alışkanlık haline getirememiştir.işte en çok ta bunun için kendisine kızıyordur.her kötülüğe,her zorluğa göğüs geren duygu neden buna göğüs geremiyor?eski güçlü duyguya ne olmuştu?her şey onun istemi dışında olmaya başlamıştı.ne zamanı ne de olayları engelleyebiliyordu…kapının çalmasıyla irkildi.kapıdaki elaydı.) Ela:duygu!biraz konuşabilir miyiz? Duygu:hayır. Ela:ya,bak…seni anlıyorum ama böyle yaparak çağlanın anısına saygı duymuş olmazsın. (duygu müziğin sesini sonuna kadar açar.) Ela:saçmalıyorsun!!!!!! (aşağıya inip kapının yedek anahtarını alıp duygunun kilitli kapısını açar.) Duygu:ne yaptığını sanıyorsun?çık dışarı! Ela:asıl sen ne yaptığını sanıyorsun?titre ve kendine gel!bak,ben…neler yaşadığını anlayamasam da kestirebiliyorum.babam benim için çok değerliydi.annem beni terk ettiği için tek sığınağım oydu.evet,sorunlarımı dinlemezdi,bana güvenmezdi,destek olmazdı ama sonuçta o benim babamdı.her gün ellerimizden kayıp giden hastaların hayatları için bile üzülüyoruz.sonuçta yedi göbek yabancımız… Duygu:işte bu yüzden cerrah olmayı bırakıyorum. Ela:ne!!!!!!!!!!sen ne dediğinin farkında mısın? Bölüm Soruları -neler olacak? -bu bölüm neden kısaydı=)(senarist gıcıklık peşinde mi?)

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Ptsi Şub. 01, 2010 2:06 pm


	67.Bölüm PART 1 Ela:sen ne dediğini bilmiyorsun?kafayı mı buldun? Duygu:hayır,kafayı falan bulmadım. Ela:biz cerrahlık için yaratılmışız.ne demek cerrahlığı bırakıyorum? Duygu:ayrıca yarına bilet aldım telefonla.yunanistana dönüyorum. Ela:saçmalıyorsun! Duygu:bunu söylemiştin. Ela:ama şimdi daha çok saçmalıyorsun! *** (arslan bağrışmaları duyar kapılarını çalar.gökçe açar.) Arslan:ne oluyor,bütün apartman ayağa kalktı. Gökçe:elayla duygu kavga ediyorlar. Arslan:hayret!onlar hiç kavga etmezler ki! Gökçe:duygu yunanistana gidicekmiş te… Arslan:ne!!!!! (arslan içeri girer.) Arslan:ne demek oluyor bu? Duygu:ne ne demek oluyor? Arslan:Yunanistana gidiyormuşsun? Duygu:evet,gidiyorum.siz de canlı yayın gibi mübarek,evde olan biteni şıppadanak öğreniyorsunuz. (duygunun telefonu çalar.) Duygu:alo,melek teyze! Melek:duygu,kızım,ipek kaçtı! Duygu:ne!!!!haydi!bir bu eksikti! Melek:sana geldi mi?bak doğru söyle! Duygu:melek teyze,evet bana söylemişti kaçıcağını ama ben ciddiye almamıştım.yani ihtimal vermemiştim.bana gelmedi gerçekten. Melek:of!küçücük çocuğun başına Allah bilir neler gelir şu meret istanbulda!ah ipek!ah ipek!sağsalim bulayım,bacaklarını kırıcam. Duygu:tamam,ben arayacağım melek teyze. Melek:tamam,haberdar et yavrum. Duygu:olur melek teyze… (kapatır telefonu.) Duygu:kuzenim…istanbula kaçmış.ben bu iğrenç yerden kaçmaya çalışıyorum,bunlar delirmiş gibi buraya hücum ediyorlar ya! (duygu esini arar.) Esin:alo! Duygu:esin nerdesin? Esin:ipekle sana geliyorduk. Duygu:iyi halt ediyordunuz!kızım melek teyze fellik fellik ipeği arıyor.söyle ona melek teyze sağ salim onu bulursa bacaklarını kırıcakmış…. Esin:tahmin edebiliyorum. Duygu:hadi gelin de konuşalım. Esin:tamam.güle güle… Duygu:güle gülesi mi kalmış Allah aşkına!hadi gel,bekliyorum. (telefonu kapatır.) Duygu:siz de çıkın odamdan,salonda bekleyin.ne bu kardeşim,intihar ekibi gibi... =)Reklam(=

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Ptsi Şub. 01, 2010 2:07 pm


	67.Bölüm PART 2 (herkes salondadır.duygu volta atıyordur adeta.kapı çalar.kapıcımız gökçe açar=)) Gökçe:meraba… Esin:ben esin… İpek:ben de ipek… Duygu:bırakın tanışmayı,hoşbeşi de girin içeri.sizinle hesaplaşıcaz. (İçeri geçerler.) Duygu:E…saklanıyorsunuz pardon? Esin:benim evde… Duygu:ha şu yaşar ayısıyla yaşadığınız evde…kızım hiç mi seni yarı yolda bırakıp o evden seni kovar diye düşünmüyorsun? Esin:yaşar öyle şey yapmaz. Duygu:görürsün yapar mı yapmaz mı…hele sen ipek!melek teyzemi bilmezmiş gibi bir de balıkesirden kaçıp buraya geldin.hiç düşünmüyor musun istanbul kazan melek teyze kepçe arar seni diye? İpek:yerimi söyledin mi? Duygu:sen bana nerde olduğunu söyledin mi ki ben gidip melek teyzeye söyleyeyim? (ipek başını önüne eğer.) Duygu:eğ başını öyle şimdi…bak görürsün,saba melek teyze burda! İpek:öyle mi dedi yoksa? Duygu:demesi mi gerekiyor?tanımıyor musun anneni? Ela:öyle midir hakikaten? Duygu:öyledir tabi.ipeği bulursa lime lime eder. Esin:Bizim evi bilmiyor ama. Duygu:mualla ablam biliyor.sütnineme söyler.beraber hurra!gelirler baskına artık.şu başımıza gelene bak ya! Esin:ben hiç böyle düşünmemiştim ama… Duygu:düşünmezsin tabi.bu saatten sonra düşünme de zaten.artık olan olmuş,bitmiş.hayatımız kaydı,anladınız mı beni? Esin:haklı olabilirsin ama hayallerimizin peşinden koşuyoruz şunun şurasında.bir şey yapmıyoruz ki… Duygu:bak!bana bak!üç yıldır bu şehirdeyim,bir sürü şey yaşayıp ta hiçbir şey başaramadan. Arslan:neden böyle düşünüyorsun?başardın işte!daha ne istiyorsun? Duygu:başaramadım,kabullenin… Arslan: (sert bir şekilde çıkışır.)hayır efendim kabullenmiyorum! (esin ve ipek hayretle izler.iki aşık gibi kavga edenlerin böylesini de ilk kez görüyorlardır.ya onlar çok cahildir,ya da bu iki aşık kendilerini aşmıştır.karar sizin…) Arslan:Sen elindekiyle yetinmiyorsun.kendini hep küçümsüyorsun.bana bak,mihrace doktor olmuşsa sen bir hayli olursun.kendine güven! Duygu:Artık çok geç.bunu daha sonra konuşuruz.konu bu değil şuan. Arslan:konu tam da bu!sen konudan kaçıyorsun. (duygu uzun bir süre arslana bakar.karşısındaki adam neler diyordu öyle.hayır hayır…bunu söyleyen o olamazdı.bir hayli baktıktan sonra merdivenden çıkarken arslan seslenir.) Arslan:gerçeklerden kaçamazsın!bunu unutma! (duygu hızla yukarı çıkar.) Ela:ben leventle konuşmalıyım.gitmem lazım (ela gider.) Esin:biz de gidelim artık… İpek:onu böyle yalnız mı bırakıcaz? Esin:bizi görmek istediğinden emin değilim. *** (arslan duygunun odasına aniden girer.duygunun kolunu aniden tutar ve kabaca tutar.) Arslan:gidemezsin!!!asla müsaade etmem buna! Duygu:bırakın kolumu,canımı yakıyosunuz! Arslan:gitmeni istemiyorum Duygu:ne sıfatla? Arslan:şefin sıfatıyla…ya da hangi sıfatla olmasını istersen…o sıfatla! Duygu:saçmalıyorsunuz! Arslan:ne yani:gidicek misin? Duygu:evet…gitmem gerekiyor. Arslan:savaş alanını böyle terk mi ediyorsun? Duygu:ne yapmamı bekliyorsunuz? Arslan:bak lütfen… (duygu aniden arslana sarılır.arslan şaşırır.) Duygu:ne yapayım?ne istiyorsunuz?güçsüzüm işte! Arslan: (duyguya sarılarak)güçsüz dilsin sen…başarıcaksın… =)REKLAM(=

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Ptsi Şub. 01, 2010 2:07 pm


	67.Bölüm PART 3 Duygu:ama ben hiç öyle düşünmüyorum.başarabilecek güçte değilim. Arslan:bak,sen başarırsın.böyle pes etmekle hiçbir sorun çözülemez. Duygu: (gözyaşlarını siler ve toparlanır.)biraz düşünmeye ihtiyacım var.yanlız kalmaya ihtiyacım var. Arslan:pekâlâ.ama iyi düşün.bu senin hayatını atkileyecek. (arslan dışarı çıkar.duygu çok kararsızdır.) * (Ela ve Levent teknededir.) Ela:e…konuşacağın şey nedir?çok meraklandım şimdi. Levent:yarın Berna ve erkek arkadaşı geliyor. Ela:Berna…senin ablan olan Berna mı? Levent:evet.çok heyecanlıyım. Ela:şu andan itibaren ben herkesten daha çok heyecanlıyım.Kim acaba?nasıl biri?Çok merak ediyorum. Levent:işte ben de bilmiyorum.yarın gelince görürsün. * (zenan ve suat evdedirler.) Zenan:of ya!kime bırakıcaz revanı?bakıcı da bulamadık! Suat:Sakin ol.daha bir aday varmış.azze nine getiriyor. (kapı çalar.) Suat:girin! (içeri azze ve aday gelir.aday hafif yaşını başını almış biridir…) Zenan:buyurun,şöyle oturun.ninecim,sen de otur. (otururlar.) Suat:adınız ne,kaç yaşındasınız? -adım hafize,42 yaşındayım. Zenan: (olumlu gibidir.)peki tecrübeniz var mı? -kesinlikle,çok tecrübeliyim. Azze:sorduğuna bak kızım?bizim köydendir.tam on iki torunu,dokuz tanede çocuğu vardır. Zenan:onu demiyorum ninecim.yani bu işi becerebilir mi?bebeğimize en iyi şekilde bakabilir mi? Azze:bakar bakar… (suat ve zenan birbirilerine bakarlar.) Zenan:biz bir mutfağa gidelim. * (sabah olmuş,mualla ve ipek okula doğru gitmektedirler.) Mualla:ay!ne güzel!böyle Yeşilçam yıldızı falan olursun.ben de oyuncu akrabam var derim. İpek:ya,ne güzel… Mualla:ama melek ablam burda,benimle olduğunu öğrenirse… İpek:aman!gerisini getirme mualla abla.ben çok iyi biliyorum. Mualla:ama hemşirelik te fena bir meslek değildir yani.alırsın eline iğneyi,hastanenin koridorlarında salına salına yürürsün bütün gün kaliteli kaliteli… İpek:iyi de benim hayatım bu değil ki!ben oyuncu olmak istiyorum. Mualla:iyi ama burda öyle ceyarlar var ki bilemezsin. İpek:umrumda değil mualla abla.benim tek hayalim bu. Mualla:sen bilirsin ipektoşum… * (zenan & suat mutfaktadırlar.ikisi de konuşmuyordur.sessizliği zenan bozar.) Zenan:sence nasıl? Suat:bence olur ama… Zenan:yaşı sorun olmaz değil mi?sonuçta tecrübeliymiş. Suat:yani fena değil bence.sence de değilse faza uzatmayalım. (çıkarlar.) Azze:e…kızım,ne diyorsunuz? Zenan:yeni işiniz hayırlı olsun.inşallah altından kalkabilirsiniz. (el sıkışırlar.) Zenan:ben hastaneye geç kalıyorum. Suat:tamam.ben de birazdan gelirim.arslana uğramam lazım.levent gelmiyor bu arada. Zenan:neden? Suat:ablası Berna…yeni erkek arkadaşıyla tanıştırıcakmış o da ev sahibi olarak hazırlık yapıcakmış. Zenan:bir de erkek arkadaşı arslan bey çıkarmış.seyreyle gümbürtüyü… Suat: (gülerek)o bir kere olur. Zenan:imine hanım da bir evlense… Suat:zenan! Zenan:tamam,şaka yaptım.ama çok komikti değil mi?böyle aynı masada,damat da arslan falan… Suat:zenan! Zenan:aman tamam,sadece şakaydı. (suat gülümser…telefonu çalar zenanın.) Zenan:alo! Ela:benim zenan,ela. Zenan:efendim ela.bir şey mi oldu? Ela:evet.hem de birden çok şey oldu.duygu yunanistana gitmeye kararlı.galiba gidicek.ve kuzenleri balıkesirden geldi.iyi insanlara benziyor ama duygu gidince yalnız kalıcaklar.orası da önemli ama benim bugün iyice keyfim kaçtı. Zenan:ya…bu kötü oldu işte.neyse benim hastaneye gitmem lazım,orda görüşürüz. Ela:tamam,görüşürüz… (kapatırlar.) Suat:ne olmuş? Zenan:neler olmamış ki? (suat tuhafça bakar.) (hafize gelir.) Hafize:ne olmuş kızım?keyfin kaçtı? Zenan:sormayın… Suat:ne olmuş anlamadım? Zenan:duygu yunanistana gitmeye karar vermiş.cerrahlığı da bırakıyormuş.balukesirden onun kuzenleri falan gelmiş.ikna etmeye çalışıyorlarmış. Suat:çok üzüldüm duygu adına.çok yetenekliydi o.ayrıca arslan da hislerini açamadan gitti. Azze:duygu kızıma ne olmuş? Zenan:bir şey olmamış ninecim.ne olsun daha?mesleğini bırakıyormuş. Azze:çok iyi kızdı,çok üzüldüm.böyle kızım gibi sevdim revanı kurtardığından beri.gitmeden bir yemeğe falan çağırın. Zenan:ben de öyle düşünüyorum zaten.yarın akşam çağırıcam. Azze:tamam kızım.biz hafize bacıyla hazırlıklarımızı yaparız. Zenan:yarın akşam dedim nine. Azze:olsun kızım,biz yine de bugünden başlarız hazırlığa. *** (bilge deskte dosya dolduruyordur.) Bilge:1278 numaralı hastanın rutinlerini alayım. Sevda:tabi bilge hanım… (Fikret gelir.) Fikret:konferans ne zaman bilge hanım? Bilge:yarın. Fikret:konferanstan hemen sonra gidicek misiniz? Bilge:bakıyorum dört gözle bekliyorsun Fikret? Fikret:hayır.sadece merak ettim diyelim. (mihrace gelir.) Mihrace:meraba bilge… Fikret:siz…tanışıyor musunuz? Mihrace:hayır ama tanıştık. Bilge:yani… (duygu gelir.) Fikret:duygu!sen nerden çıktın?izinli… Duygu:biraz daha evde tek başıma kalsaydım çıldırabilirdim. Kararımı verene kadar buradayım anlayacağınız. Fikret:Sevindim. Mihrace: (mırıldanarak)bense hiç sevinmedim. Duygu:bir şey mi dediniz mihrace hanım? Mihrace:hayır.bilgecim,gel seninle kafeteryada birer kahve içelim,ne dersin? Bilge:süper derim. (giderler.) Fikret:farkındayım… Duygu:neyin? Fikret:acı çektiğinin.üstüne üstlük bir de bunların kahrını çektiğinin. Duygu:yo…alıştım ben onlara. Fikret:bence senin kafanı dinlemeye ihtiyacın var.ela bana bir şeyler anlattı. Duygu:biliyorum. Fikret:cerrahlığı bırakmak…neden bunu yapıcaksın? Duygu:benimle ilgilendiğiniz için çok teşekkür ederim ama ben de bilmiyorum nedenini.sanki bu iş bana göre değilmiş gibi,bu işi başaramayacakmışım gibi… Fikret:Evet,bu iş çok zor bir iş.ama hemen pes etmek de sana göre değil.ilk geldiğin gün hastan çiçek için hepimizle mücadeleye girdin.levent beyle kavga ettin.herkese baş kaldırdın.bu bana göre başta ukalalık olarak geldi ama daha sonra hastasına sahip çıkma meselesi halini aldı.sana hak verdim,diğer yandan da sana kızdım.çünkü buna ihtiyacın vardı.sen bir hamurdun ve ben sana şekil verdim.belki o zaman bana kızdın,arkamdan neler düşündün.ben bunların hepsini biliyordum.ve ben seni bütün asistanlarımı sevdiğim gibi seviyorum duygu.diğer asistanlarım da benim hakkımda neler düşünüyordu bir bilsen… Duygu:ama hocam… Fikret:sözümü kesme lütfen…bundan hiç hoşlanmadığımı biliyorsun.şimdi bir karar vermelisin duygu.gidip mücadeleden kaçıcak mısın?yoksa kalıp mücadeleye devam mı ediceksin? Karar senin… (duygu düşünmeye başlar…) Bölüm Soruları -duygu ne diyecek? -bilge ve mihrace birleşti!ela ve duygunun kâbusu olabilirler mi? -neler olacak?

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Çarş. Haz. 23, 2010 5:37 pm


	SÜPERRDE YAAA DUYGU ARLAN'A KAVUŞMUYOR MU?

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Salı Ağus. 10, 2010 3:03 pm


	bilmem canım yeni bölümü bugün eklicem...

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Salı Ağus. 10, 2010 3:46 pm


	...Arkadaşlara Özel... ...evet sorulara cevap isterim...

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Paz Ekim 17, 2010 1:13 pm


	69.Bölüm PART 1 (akşam,yemek vaktidir.asistanlar yemek yemektedirler.ela hariç herkes vardır.) Duygu:ela nerde? Gökçe:levent beyin kardeşinin sevgilisi varmış ta…onunla tanışıcaklarmış. Duygu:iyi bari…ben yatıyorum. Ahmet:bu kadar erken mi? Duygu:evet,uykum var. Ahmet:anladım. (duygu yukarı çıkar.) * (ela sabırsızlıkla bekliyordur ve sonunda gelirler.) Levent:geliyorlar… Ela:sahi mi?ben de bernayı görmeseydim anlamayacaktım(!) Levent:tamam,sakin ol.eminim bugünü de böylece geçirip gidicez. Ela:ben nedense o kadar emin olamıyorum. Levent:pimpiriklisin ya,ondandır… (ela laf yetiştirecektir ki Berna ve yanındaki sevgilisi gelir.) Berna:meraba ela,meraba levent, Levent:meraba berna… (el sıkışırlar.) Berna:tanıştırayım,bu erkek arkadaşım mete. Levent:memnun oldum. (el sıkışırlar.) * (zenan mutfakta oturmuş,azze ve hafizeyle sohbet etmektedirler.) Zenan:işte böyle…bizim estetik cerrahı arslan bey duyguya aşık.tabi açılamıyor o ayrı. Azze:ya…ben o kızın iyi niyetinden anlamıştım haberi olmadığını. Zenan:haberi yok tabi ama anlamadığını söyleyemeyiz.belki de anlamıştır yani… Hafize:e…nasıl biri bu arslan bey? Zenan:doğrusu çok çapkın,ukalâ…ne bileyim tuhaf biri.asistanlarına eziyet etmeye bayılıyor. Hafize:o zaman sen nerden biliyorsun duyguya aşık olduğunu? Zenan:birçok kişiyle sevgili oldu ama hiçbirine böyle davranmadı. Hafize:nasıl davranmadı? Zenan:şöyle ki…genelde asistanlarına eziyet ederdi,artık duygu asistanı olduğundan ona eziyet etmiyor.yani o kadar çok etmiyor. Azze:ama yine de ediyor yani… Zenan:o da duygunun katır inadını daha kolay kırabilmek için. Hafize:sonuç… Zenan:o inadı hala kırabilmiş değil. * (duygu yatakta uzanmış,arslanın bugün yaptığını hayallendiriyordur.) ‘’(duygu ve arslan bakışırlar…)’’ Duygu:of!...ne yani?güveneyim mi şimdi ona? * Levent:e…daha daha nasılsın mete? Mete:iyiyim.siz nasılsınız? Levent:ben de iyiyim. Ela:mesleğiniz nedir? Mete:mimarım ben. Berna:çok başarılı bir mimar. Levent:suatın ablası da içmimar. Ela:evet… * (sabah olmuş,melek otobüstedir.mesaj gelir meleğe.) ‘’annecim ben çok iyiyim,beni merak etme… İpek…’’ (melek daha çok sinirlenir.) * (ipek,esin ve özgür bir bankta sabahlamışlardır.halâ uyuyorlardır.iki hırsız yanlarına.ipekin çantasını çekerler.tam kaçacakken kızlar uyanır.) İpek:dur!ne yapıyorsun ya! (ipek hırsızla münakaşaya girer.) Esin:ipek bırak! Özgür:ipek bırak diyoruz!bırak! (hırsız bıçak çeker.) Hırsız:yaklaşma! (kaçarlar.) Esin:ne yaptığını sanıyorsun sen ipek? İpek: (bir yandan ağlayıp diğer yandan heyecanla)içinde dekontum vardı benim. Özgür:ya yemişim dekontunu be!o kadar para dökmüşsün bir kağıt parçası mı veremeyecekler?!!! İpek:verirler mi? Özgür:verirler! İpek:şimdi ne yapıcaz? Esin:sürekli ne yapıcaz diye sorma bana ipek!ben senin velin değilim!nasıl tek başına geldiysen buraya,öyle de başının çaresine bakarsın. Özgür:kızın üstüne gitme esin. (ipek durur ve karşıdaki simitçiyi görür.) İpek: (cebindeki bozuk parayı çıkarıp)simit alalım mı? Özgür:iyi,ben seni sevdim ipek böcüğü.böyle her şeye karşı iyi niyetlisin… (özgür ve ipek simit alacakken esin engel olur.) Esin:paranızı boşa harcamayın kızlar!başka bir şey için harcayacağız. =)REKLAM(=

Konu: Geri: Doktorların Hayatları Ptsi Ara. 27, 2010 11:17 am


	69.Bölüm PART 2 (Duygu evdedir.odasından çıkar ve aşağıya iner.) Gökçe:nereye gidiyosun? Duygu:akşam geç dönebilirim,hava alıcam… (duygu gider.) Melike: (güneye)kendine bir şey yapmasın! Güney:takip etsek mi? Melike:bence sen peşinden git güney. Güney:tamam,ben peşinden gideyim… (güney gider.) Gökçe:çok zor günler yaşıyor ve ona destek olmalıyız. * (ela ve levent mete ve bernayı uğurluyordurlar.) Ela:yine bekleriz. Levent:arayı açmayın lütfen,yine gelin. Mete:sık sık gelicez gibi görünüyor. (giderler.) Levent:evet,gelelim senin heyecanına.bugün bir fiyasko olmadığına göre bir dinlenmeyi hakkettin.bir de öpücük istiyorum. Ela:yol ortasında mı? Levent:hayır,şuan teknemin önündeyiz.kim ne diyebilir? (ela etrafa bakar ve leventin yanağına bir öpücük kondurur.) * (esin,ipek ve özgür yaşarla esinin yaşadığı evdedirler.mutfakta kahvaltıyı hazırlıyorlardır.) İpek:o nerde? Esin:yaşar ayısını soruyosan iştedir o.bu sıralarda eve uğramaz.kilidi aldığımız da iyi oldu.kahvaltıdan sonra özgür ve ben kapıya takarız,bu sayede de o yaşar ayısı giremez buraya bir daha… Özgür: (bacaklarını karşısındaki diğer sandalyeye atarak)bence de böyle yaptığın iyi oldu kanka.ne yani?sefasını o ve yanındaki fingirdek mi sürsün? Esin:haklısın ama… (duraklar.)bu evde ayakkabıyla dolaşmak yasak özgürcüm. Özgür:ben de bu evde yaşamadığıma göre… * (akşam olur,duygu anestezi bardadır.arkasında da kamufle olmaya çalışan güney vardır.duygu içtikçe içeri,içtikçe içer…sonunda sarhoş olur…Bu sırada bardan içeri telefonda konuşarak arslan girer.duyguyu zil zurna sarhoş görünce şaşırır…) Arslan:en yakın zamanda telafi…ben seni sonra ararım (telefonu kapatır ve duygunun yanına gider.) Arslan:duygu! Duygu:efendim? Arslan:duygu ne bu hal? Duygu:ne varmış halimde? (duygu oturduğu yerde bile zor dengesini sağlıyordur.düştü düşecek konumdadır.güney yaklaşır onlara.) Güney:arslan bey!nasılsınız? Arslan:bunu bana sorman tuhaf.görmüyor musun duygunun halini? Güney:ben de yeni gördüm. Duygu: (sarhoş gözlerle)hadi be ordan!evden beri beni takip ediyorsun.sarhoş olabilirim ama salak değilim. (Arslan bir müddet güneye bakar ve kulağına sokulur.) Arslan: (güneye fısıldayarak)madem takip ediceksin,bari adam gibi,hissettirmeden et. (Duygu kendinden geçti geçecektir.) Arslan:şimdi bana yardım et de,duyguyu eve götürelim. Güney:tabi arslan bey… (güney duyguyu kucağına alacakken…) Arslan:hop hop!ne yapıyorsun?yardım et dediysek kapıyı aç.kızı kucağına almana gerek yok. * (gökçe,melike,Birkan,Ahmet,aysun ve ela salonda oturmuşlardır.) Ela:nerde kaldı bu kız? Melike:ya merak etme,peşinde güney var. * (arslan ve güney duyguyu arabadan indirirler.duygu baygın baygın sayıklıyordur) Duygu:her yer karanlık,hiçbir şey göremiyorum. Güney:ya sen böyle değildin duygu,ne oldu sana? Duygu:her şey için bana kural var öyle mi?hep kurallar çerçevesinde yaşamalıyım,öyle değil mi?söyleyin,içinizde kalmasın!duygu içmez,duygu öpüşmez,duygu ağlamaz,duygu güçlüdür,duygu farklıdır,herkes pasif olabilir ama duygu olamaz,duygu acı çekemez,duygunun hiç canı acımaz.çünkü duygu kalpsizdir.bir insanda görülen hiçbir duyguyu tadamaz o.hak etmiyordur çünkü mutlu olmayı.evet güney içtim.hem de ne için biliyor musun?ablam öldüğü için. (sonra duygu sızar.arslan kucağındaki duyguya bakar.) Arslan:sızdı.kapıyı aç. Güney:tamam. (güney anahtarla kapıyı açar.önden güney içeri girer,sonra da duygu ve arslan…) Ela: (ayağa fırlar.)ne olmuş buna böyle. (duygu yeniden ayılır.) Duygu:korkma,bir şeyim yok. Arslan:evet,sadece içmiş. Duygu:içtim evet!var mı ha!var mı?indir beni kucağından!indir! Arslan:tamam,tamam sakin ol.ben bu muamelelere alıştım. (duyguyu kibarca kucağından indirir.ela duygunun koluna girer,lavaboya giderler.ela kapının önünde bekler…) * (akşamın karanlığında herkes evindedir.ela tuvaletin kapısında beklemektedir.arslan gelir.) Arslan:ne oldu? Ela:girdi tuvalete,bir daha da çıkmadı. Arslan:sızmış olmasın? Ela:olabilir.duygu!aç şu kapıyı!duygu! Arslan:duygu!aç kapıyı hadi!kesin bayıldı. Ela:ne yapsak? Arslan:kapıyı kırıcam. Ela:parasını siz öderseniz neden olmasın? (arslan elaya bakar.arslan tam kapıya yönelirken duygu kapıyı açar.tuvaletin içinden sesleniyordur.) Duygu: (mızmız bir şekilde)Allah kahretsin kusamıyorum! (kapı çalar.ela kapıyı açmaya gider.duygu kusar sonunda.aniden kusunca arslan yanına gider.duygu ağlamaya başlar.gerçi ağlayacak hali de yoktur ya!) Arslan: (teselli amaçlı)tamam,yok bir şey.bak,geçti… Duygu:ya,geçti(!)sence ordan öyle mi görünüyor? Arslan:evet. Duygu:iyi,güzel,harika! (Arslan duyguyu kucaklar ve odasına götürür.) Duygu:ya ben sana kaç kere dedim beni kucağına alma diye. * (ela kapıyı açar ve esin,özgür,ipektir.) Ela:hoş geldiniz.buyrun,içeri geçin. Esin:duygu nerde? Ela:odasında.biraz içmiş te…yanında arslan bey var. Esin:o kim? Ela:şefi.hani görmüştünüz ya! Esin:hı… * (arslan ve duygu odadadırlar.) Duygu:ben aslında sana bir şey söylemek istiyorum. Arslan:evet,seni dinliyorum… Duygu:o gün…yemeğe çıktığımız o gün… Arslan: (heyecanla)evet… Duygu:sen…beni öpmüştün ya… Arslan: (heyecanlanır)evet… Bölüm Soruları -Duygu hislerini söyler mi?